Kortgeleden was ik mijn reuk en daarmee mijn smaak een tijdje kwijt. Alle lekkere theetjes die ik normaal gesproken drink, smaakten naar warm water. Mijn eten eveneens. Het maakte dus niet uit wat ik in mijn mond stopte, de ervaring was die van water.
Het grappige effect was dat ik mijn interesse voor eten verloor. Waar ik normaal gesproken zonder problemen een reep chocolade naar binnen werk, kwam ik nu niet verder dan een blokje. Waar ik graag een tweede keer warm eten opschep, at ik nu een half ontbijtbordje leeg en was ik er weer klaar mee. Zonder smaak is eten eigenlijk niet zo interessant. Noodzakelijk misschien (alhoewel Breatherians daar ook weer anders over denken) maar niet boeiend
Zonder geur en smaak is alles wat je in je mond stop, neutraal. Ik zag een mooie parallel met de 3 principes.
Zoals geur en smaak het eten als het ware tot leven brengen en interessant maken, zo brengt bewustzijn het denken tot leven. Door dat prachtige samenspel van de principes bewustzijn en denken, beleven we het leven.
Het denken-in-bewustzijn zou je kunnen zien als de smaakmaker van alles. Het doet ons huilen, lachen, zingen, somberen, dansen, zorgen maken en genieten. Zonder die smaakversterker zou alles neutraal zijn.
Andersom zou je kunnen zeggen dat de neutraliteit van onze ervaring verdwijnt zodra er een snufje bewustzijn wordt toegevoegd. Waar (als je wel kunt proeven), een mespuntje zout de smaak van een gerecht totaal kan veranderen, zo doet bewustzijn dat met denken.
De neutrale gedachte “ik heb een pukkel op mijn neus” kan met een snufje smaakversterker uitgroeien tot een ramp van buitenproportionele omvang. De neutrale gedachte “zou de trein wel komen?” wordt met zo’n mespuntje bewustzijn gevoeld als een zenuwachtig gevoel in de maag en leidt al snel tot meer gedachten over wat er kan gebeuren als de trein inderdaad niet komt.
Net zoals met eten, zorgt de smaakversterker van ons bewustzijn er bij het denken voor dat we er meer van willen of gaan nuttigen.
Leuk om te zien hè?
En dat zien is ook het enige doel van dit artikel. Het is onnodig om op een denk- of bewustzijnsdieet te gaan; of voortaan “minder bewustzijn te gebruiken”. Dat zou trouwens onmogelijk zijn. Herkennen hoe denken tot leven komt en daarmee niet te vermijden aantrekkelijk wordt, dát inzicht is voldoende om alles voor je te veranderen en het leven makkelijker te maken.
