Op Twitter werd een artikel uit een blad voor ouders gedeeld. De titel luidde: hoe ga je om met Sinterklaasstress? en het bevatte uiteraard allerlei tips om dat te doen. Iemand die in het onderwijs werkt reageerde daarop met de tekst: ‘Dus we halen Sinterklaas drie weken voor 5 december binnen en maken het zo spannend mogelijk. Met elke dag het Sinterklaasjournaal en tegenwoordig zelfs op school mét lespakket. Vervolgens zoeken we allerlei manieren om de stress te reduceren.‘ Geweldig.
Ik vond het een prachtig voorbeeld van wat we soms ongemerkt, overal, en zelfs wel eens een heel leven lang doen: we maken een hele toestand van een bepaald verhaal (onszelf, onze carrière, een bepaalde rol of wens of passie of toekomst?), verzinnen er in de loop van de tijd continu nieuwe dingen bij, geloven er steeds dieper in en dan…….ja hoor: stress. Of een andere verkramping. En natuurlijk de vraag hoe we daar dan mee ‘omgaan’.
We missen dus dat het geloof in Sinterklaas (of een ander concept, zoals onszelf) en alles wat we doen om dat in stand te houden en zelfs aan te dikken, de oorzaak van de stress is. Eigenlijk is alle stress Sinterklaasstress.
Wie niet meer in Sinterklaas gelooft zal (langzamerhand?) z’n interesse verliezen in alle heisa eromheen en daarmee zal de stress vanzelf verdwijnen. Kunnen we dat ook zo zien bij elk ander geloof? In onszelf of welk concept dan ook? Ik hoor Syd Banks zeggen:”we have to go beyond belief“. Mooi. Daar ben je. Stressloos.
Afbeelding van Ylanite Koppens via Pixabay
