“Wat doe je?” Vragen mensen die ik ontmoet wel eens. Eigenlijk is dat een grappige vraag. Want wat iemand doet, kun je op dat moment gewoon waarnemen. Zitten. Koffie drinken. Wandelen. Winkelen. Maar goed, natuurlijk snap ik wel dat men bedoelt te vragen naar wat voor werk ik doe. En hoewel het antwoord eigenlijk ‘niets’ is, of hooguit ‘praten en schrijven’ (maar dat gebeurt vanzelf) vind ik het geinig om elke keer dat men hiernaar informeert even stil te worden en te zien op wat er opkomt. ‘3 Principles facilitator’ levert waarschijnlijk (nog) glazige blikken op en de behoefte aan meer uitleg, dus wacht ik op een min of meer zinnige zin.
“Mensen leren dat ze niet bang hoeven zijn voor hun ervaringen en wijzen op het bestaan van hun ware natuur” is wel eens uit mijn mond gerold. En ook: “we beschrijven het mechanisme achter de menselijke ervaring en verwijzen naar de waarheid daarachter. Begrip hiervan maakt het leven ultiem makkelijk.”
Vorige week zei ik spontaan: “Mensen psychologisch volwassen en spiritueel bewust maken”. Waarbij ik direct dacht: Nou ja, maken….het is wat gebeurt in de nieuwsgierige, open ruimte die er is. We bieden de gelegenheid om te ont-dekken wat eerder door allerlei concepten, aannames en ideeën be-dekt was. Wij bieden de bedding, zo je wilt. Vandaar ook de term ‘faciliteren’.
Later dacht ik nog even terug aan deze uitspraak, omdat ik zelf nieuwsgierig was naar de term ‘psychologisch volwassen’. Vooral omdat we juist vaak uitnodigen tot kinderlijke eenvoud in de beleving van emoties. We wijzen erop dat deze puur en simpelweg ervaren kunnen worden zoals ze zich aandienen. Zonder verhaal en zonder weerstand. Met in het volgende moment, of zoals in de wetenschap wordt beweerd, na hooguit 90 seconden, weer een andere, of geen, emotie. Sprak ik mezelf nu tegen?
Dus ik mijmerde over hoe dat ‘psychologisch volwassen’ er voor mij uit ziet.
En ik hoop dat je dit NIET aangrijpt als opdracht voor jezelf! Om ‘zo te worden’.
Daar gaat het helemaal niet om. Meekijken als je interesse hebt in makkelijk(er) leven is meer dan genoeg. Misschien lees je er iets in wat bij je aanslaat, een kwartje doet vallen of een inzicht voortbrengt. En is de bijwerking daarvan dat het er voor jou óók meer zo uit gaat zien of op een andere manier makkelijker wordt.
Goed. Psychologische volwassenheid dus. Ik zag:
*ten eerste: zoals gezegd, worden gevoelens gewoon (of eigenlijk: heel natuurlijk) gevoeld. Daar zijn ze voor. Je aardepakje of ervaringsvoertuig is er prima op gebouwd om gevoelens te beleven. Ze krijgen vrije doorgang, er wordt geen probleem of project van gemaakt. Er wordt niets mee gedaan, er wordt niet van ‘weggelopen’. Er gaat geen deksel op, er wordt geen verhaal aan vastgeknoopt, geen term op geplakt en er wordt geen analyse op los gelaten. Lekker makkelijk. En het kan ook makkelijk zodra je ziet wat gevoelens zijn (gedachtebewegingen/creaties in het bewustzijn).
*ten tweede: je geeft niets of niemand de schuld van of de credits voor je gevoelens. Je realiseert je dat er gevoelens stromen door de oneindige ruimte die je in wezen bent; dat is alles. Als er toch een verhaal meekomt of opspeelt, kun je dat wél gebruiken om er rustig naar te kijken. Ik constateer dan bijvoorbeeld: ‘oh, ze gelooft weer iets’. Of er komt een meer specifiek inzicht op persoonlijk, psychologisch vlak. ‘Ik denk dat ik niet goed genoeg ben’ is de meest bekende. Soms wordt er een patroon (h)erkend dat daarmee afbrokkelt of wegvalt. Ineens is de neiging tot verbaal verdedigen of aanvallen bijvoorbeeld verdwenen.
Persoonlijk zou ik er hooguit met iemand over praten die kennis heeft van de werking van de 3 principes. Zodat je zeker weet dat je niet dieper in het persoonlijke verhaal wordt geduwd, maar gewezen wordt op de onpersoonlijke aard van het leven. Maar je kunt ook zien dat helderheid altijd de stille achtergrond is van het verhaal en dat dáár de antwoorden of oplossingen liggen. Niet in het verhaal, niet in de inhoud van gedachten dus. Dit wordt logisch met begrip van de spirituele aard van het bestaan als uitgangspunt.
*ten derde: er is vrijheid of helderheid in je impulsen en responsen. Eenvoud in je ‘ja’ en je ‘nee’, je bewegingen en beslissingen. Intuïtief, zou je kunnen zeggen, zonder daar weer een heel ‘ding’ van te maken. Het ‘second guessing‘ valt weg omdat er geen gehechtheid is aan specifieke uitkomsten. Dit gaat vanzelf en krijgt de ruimte als je weet wie je werkelijk bent.
Al schrijvend constateer ik dat wat ik psychologische volwassenheid noemde, dus gewoon weer een automatisch ‘gevolg’ is van begrip van de werking van de 3 principes (de menselijke ervaring) en een gevoel voor wie je werkelijk bent (de spirituele aard van het bestaan). En zo zijn we weer terug bij de kern van ons werk. Hoe je het ook omschrijft en wat de mogelijke bijwerkingen ook zijn, het draait uiteindelijk allemaal om de twee vragen:
-Wat is deze menselijke ervaring? (mijn antwoord: de 3 principes in uitvoering, wat zie jij?) en
-Wie of wat ben ik in wezen? (mijn antwoord: pure Mind, oneindige intelligentie, onbegrensd bewustzijn, God zelf, de ongelimiteerde potentie tot creatie en meer van die mooie termen. Wat is voor jou helder?).
Image by Rudy and Peter Skitterians from Pixabay
