Met bovenstaande slogan wordt een applicatie aangeprezen waarbij je toegang krijgt tot luisterboeken. Zonder een boek open te hoeven slaan kun je met een abonnement op deze dienst een eindeloze reeks boeken voorgelezen krijgen. Koptelefoon op je hoofd terwijl je wandelt, breit, strijkt of in de trein zit en genieten maar.
Veel mensen luisteren, zonder zo’n abonnement of koptelefoon, ook de hele dag naar verhalen in hun hoofd. Terwijl ze wandelen in het bos luisteren ze naar een zorgelijk verhaal over hun moeder waar het niet goed mee gaat. Tijdens de dagelijkse treinreis naar werk of school luisteren ze naar een stressvol verhaal over hoeveel er nog te doen is of naar een vrolijk verhaal over de vakantie die eraan zit te komen. Voor het slapengaan liggen ze een uur te luisteren naar spannende verhalen over een ziekte of een situatie die niet is zoals zij zich wensen.
We hebben allemaal een brein dat enorm creatief is in het verzinnen van verhalen waar we, in alle onschuld, naar luisteren en vaak helemaal in op gaan. Er is een onbeperkte voorraad oude verhalen over ons verleden (al is het maar over dat voorval gisteren op je werk). Er is een ongelimiteerde potentie voor verhalen over de toekomst (al is het maar over het komende weekend of dat gesprek met die lastige klant of manager vanmiddag). Zelfs over het huidige moment zijn er continu verhalen in ons hoofd die een betekenis vaststellen, een oordeel vellen of een goedkeuring inhouden. We hebben gratis en onbeperkt toegang tot de verhalenverteller in ons hoofd: de linkerhersenhelft die chocola van de wereld probeert te maken.
Nog even over de aangeboden dienst; er is uiteraard niets mis met het genieten van verhalen op deze nieuwe manier. Ik vraag me alleen wel eens af; zijn die luisterboeken zo populair omdat we onze eigen stressvolle verhalen willen overstemmen? Durven we nog de natuurlijke stilte toe te laten op onze wandeling of treinreis? De stilte waarin we kunnen voelen wie we écht zijn achter al die verhalen?
