Disclaimer: dit stukje bevat geen instructie! Geen opdracht om op een bepaalde manier te gaan leven (daar is geen opdracht voor en degene die de opdracht zou moeten uitvoeren, is een fantasiefiguur). Wat het wel is: een beschrijving van hoe leven in wezen al werkt.
Ik las een term die mij inspireerde. Het was de uitdrukking ‘on a need-to-know basis‘. Een systeem dat in grote organisaties wel wordt gebruikt om informatiestromen te perfectioneren. Dat betekent ongeveer dat je met medemensen of -werkers alleen de feiten of informatie deelt die zij moeten weten, en alleen wanneer ze het moeten weten. Niet meer informatie dan ‘nodig’ is dus, en ook niet eerder dan het ‘nodig’ is.
Ik dacht direct: ‘oh, zo voelt het hier wel’. Heel makkelijk en ontspannen: er is weliswaar eindeloos veel informatie beschikbaar, maar ik vertrouw er wel op dat ik weet wat ik ‘moet’ weten op het moment dat ik het ‘moet’ weten. Niet méér dan dat, en ook niet eerder of later. En daar hoef ik NIETS voor te doen. Ik hoef het nergens op te zoeken. Ik BEN er al. Niet als poppetje, maar meer als lege ruimte, of bewustzijn, beschikbaar voor de ‘noodzakelijke’ informatie. En dat is altijd minder dan je denkt (en dat mag je letterlijk nemen).
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
