Mijn oog viel laatst op het woord ‘kerngezond’. Er stonden ook beelden naast. Van een blozende baby, een hardlopende vrouw, een spelend kind en een gewichtheffende man. Allemaal uiterlijkheden, eigenlijk. Logisch, want een plaatje kan geen innerlijk laten zien. Tenzij je een mens opensnijdt om aan te tonen dat het hart er goed uitziet, de longen schoon zijn, de lever lekker werkt of de darmen prima functioneren. Dat ziet er dan waarschijnlijk niet zo uitnodigend uit, maar het lijkt wel cruciaal te zijn voor wat we ‘de gezondheid’ noemen.
En dan hebben we nog niet gekeken naar de geest. Naar onze geestelijke gezondheid. Net zo belangrijk als het lichaam en wat mij betreft niet los daarvan (misschien zelfs wel: exact hetzelfde verhaal). Hoe laat je dat zien? Met alleen maar lachende mensen en uitsluitend blije hoofden? Afbeeldingen van feest en hoera-stemming? Ook hier geldt dan: hoe weet je wat er intern speelt? Daar kunnen we natuurlijk een (GGZ)vragenlijst voor opstellen, een analyse op loslaten, het beeld vergelijken met de daarvoor bedachte norm en er een label opplakken als er iets daarvan af lijkt te wijken. Maar goed, dat is het oude paradigma en er lijkt iets anders te zien.
Het woord kerngezond spatte ineens van mijn scherm af omdat ik ‘m las als: in de kern gezond. In het Engels wordt aan de term ‘de 3 principes’ ook wel de woorden: ‘of innate health‘ toegevoegd. We hebben het dan over geestelijke gezondheid die aangeboren is. Een gegeven is. Het verwijst naar de geest van baby’s die nog niet vervuild (persoonlijk gemaakt) is met allerlei concepten waardoor deze nog zo één is met de universele geest (Mind). Het verwijst naar de Universele geest die oneindig stil is, maar tegelijkertijd zoveel persoonlijke, soms ‘ongezonde’ (gedachten)bewegingen kan maken. Terwijl de kern gezond blijft.
Stel dat je zou weten dat je in de kern, diep van binnen dus, gezond bent, wat er ook lijkt te spelen in lichaam en geest. Simpelweg omdat de gezondheid waar wij naar verwijzen voorbij lichaam en (persoonlijke) geest ligt. Als je je zou herinneren dat er in de kern van je Wezen niets aan de hand is en dat je dáár altijd op terug kunt vallen, of in op kunt lossen, of eigenlijk al gewoon één mee bent; wat zou dat uitgangspunt voor effect hebben op je ‘uiterlijke’ gezondheid?
En ja natuurlijk; je kunt hardlopen, mediteren, koudwaterzwemmen, afstand nemen van je familie of je juist verzoenen, je laten opereren, gewichtheffen, nee zeggen, je neus snuiten, vasten, een pijnstiller slikken, ja zeggen, mindfulness beoefenen, vegan of paleo eten, ‘loslaten’ en diep ademhalen. Kijk maar wat er in het moment opkomt als impuls of passende respons of gewoon waar je zin in hebt. Maar realiseer je dat je in de kern (nu) al heel, compleet en gezond bent.
Kerngezond. En als er symptomen zijn die anders doen vermoeden, wees dan eens nieuwsgierig naar de vraag of dat niet enkel de ‘heling’ al is?
Zoals je onrust in de geest kunt zien als een wekkertje . Een wekkertje dat het systeem eraan herinnert dat even vergeten is dat je al rust BENT. Zoals het jeuken van een wond betekent dat het systeem aan het terugkeren is naar de standaardinstelling: een gave huid. Misschien leidt dit ertoe dat we niet meer zo schrikken van geestelijk of lichamelijk ongemak. Het in alle rust kunnen beleven. Er niet meer bang voor zijn. Zo komen we makkelijker bij de kern.
