“Gosh, dat is interessant om te weten!” hoor ik mezelf regelmatig zeggen als iemand me een feitje vertelt. Ik zeg het zelfs wel eens intern, soms in een net even andere formulering. “Goed om te weten!”, “fijn dat ik dit nu weet!”, “handig om rekening met te houden!”.
En toen die gedachte van de week door me heen schoot, viel ik zomaar ineens stil met de vraag: “Hoezo dan?”.
Wat is het nut van ‘weten’? Van (vermeende) feiten?
Toen mijn moeder me vertelde dat baking soda ervoor zorgt dat je theepot weer gaat glimmen aan de binnenkant, had mijn “oh, dat is handig om te weten” nog een praktische kant. Het bleek te werken en alhoewel het natuurlijk eigenlijk geen fluitketel uitmaakt, is het best grappig dat de aanslag uit mijn theepot verdwenen is.
Veel vaker – bijna altijd, vermoed ik – volgt mijn “oh, dat is handig om te weten” op iets wat ik helemaal niet hoef te weten. Vaak zelfs niet wil weten maar gratis en voor niks krijg aangereikt. Zijn het waarschuwingen of voorspellingen over wat ik in de toekomst tegen zou kunnen komen. Over dingen die fout zouden kunnen gaan of juist handig zijn als ik ze doe. Gaat het over zaken die wellicht, misschien, als ik ze tegen ga komen (wat nog zeer de vraag is) voor een lichte rimpeling in anderszins rustig vaarwater zouden kunnen zorgen.
“De A12 is dit weekend afgesloten!” (who cares? Als ik al over de A12 ga rijden dit weekend, wat zeer twijfelachtig is, kom ik die borden met de omleiding vanzelf wel tegen).
“Je kunt een komkommer beter buiten de koelkast bewaren!” (eh… ik leg hem al 30 jaar in de koelkast, en mocht dit onverhoopt tot problemen leiden, dan heb ik iets ‘on the job’ geleerd).
“Er is vandaag 70% kans op regen!” (Wat niks zegt over of ik nat ga worden, dus dat merk ik dan wel).
“De rijen bij de douane bij binnenkomst in Engeland zijn tegenwoordig hartstikke lang.” (Ook dat merk ik wel als ik er sta).
Van de week viel ik dus ineens even stil na mijn interne “dat is interessant om te weten”. Ineens was het glashelder dat ik helemaal niks hoef te weten. Voorbij DIT moment is er in werkelijkheid niks. Alles voorbij DIT moment is onbekend. Daar valt niet op te anticiperen, ook al heb ik aangeleerd van wel. Daar hoeft ook niet op geanticipeerd te worden omdat we allemaal uitgerust zijn met een wonderbaarlijk nauwkeurig kompas, een innerlijke wijsheid, een innerlijk weten, dat in DIT moment exact weet wat te doen of hoe (niet) te handelen.
Dat maakt al die “interessant om te weten”-feitjes zinloze ruis. Een energievretende gewoonte die ons afleidt van wat er hier en nu te beleven valt. Een eigenaardig gebruik om een gevoel van veiligheid te halen uit het idee van een toekomst met alleen rimpelloos vaarwater. Gek eigenlijk, als je je realiseert dat het niet het stille water, maar juist de rimpelingen zijn die zo lekker dobberen ;-).
