In de Scandinavische serie die we momenteel kijken, speelt iemand de rol van een jonge moeder die last heeft gehad van hallucinaties en de gevolgen van drugsgebruik. Ze heeft therapie ondergaan en is ‘van de drugs’ af. Wat die hallucinaties betreft; die verschijnen af en toe weer tijdens een week die ze doorbrengt op een eiland met een groep. Voor weer een ander soort therapie.
Ze ziet en hoort enge dingen waarvan sommige in het verleden lijken te zijn gebeurd in het grote huis waar ze verblijft. Ze heeft ook flashbacks van het gezichtje van haar dochter. Het is in het stadium van het verhaal waar we nu zijn, niet helemaal duidelijk of sommige hallucinaties onder ‘helderziendheid’ zouden kunnen vallen en andere onder ‘herinneringen’. Het is ook nog niet helder in welke mate de enge huishoudster bijdraagt aan het in scène zetten van dichtvallende deuren en spannende geluiden. Misschien komt dat nog, maar eigenlijk is dat voor dit stukje niet belangrijk. We kunnen alles wat de jonge vrouw ziet en hoort en zich herinnert en meemaakt immers onder één noemer vangen: ervaring.
Waar wil ik nu heen? Welnu: in een vorige therapie heeft de jonge vrouw geleerd om bij waarnemingen/ ervaringen waarvan ze vermoedt dat het hallucinaties zijn een mantra te gebruiken, en wel de volgende:
Ik ben echt. Dit is niet echt. Mijn hoofd vertaalde dit spontaan in het Engels: I am real, this is not. Al voelt het natuurlijk wel zo en dat is geen probleem.
I am real, this is not.
Even voorbijgaand aan deze truc om jezelf te kalmeren (wat meestal maar matig lukte), hoorde ik hierin een ‘waarheid’: (The Great) I AM wordt in verschillende stromingen gebruikt om de bron van alles te benoemen. Mind dus, in termen van de 3 principes. Of ‘je ware natuur’. En ik bedacht: Mind is real, this is not. Oftewel: Mind is echt, dit niet.
Waarbij ik met ‘dit’ (wat dus NIET echt is) elke ervaring aanduid.
Mind is echt, dit niet.
Hopelijk hoor je mij niet zeggen dat dit jouw nieuwe mantra moet worden om ongewenste ervaringen weg te poetsen en jezelf te kalmeren (want wat jij ‘jezelf’ noemt is uiteindelijk ook niet echt, maar een ervaring). Wellicht is het wél een bruikbare metafoor om je te realiseren dat wat jij werkelijk bent écht is. En alles wat ervaren wordt niet.
Ik ben echt, deze angst niet. Ik ben echt, dit fysieke ongemak niet. Ik ben echt, deze situatie niet. Ik ben echt, deze waarneming niet. Ik ben echt, deze gedachte niet.
Je kunt het niet gebruiken als truc, maar wel als iets om nieuwsgierig naar te worden en op je gemakje te bekijken. Misschien kun je het hier en daar zien. Vang je er een glimp van op of wordt het gewoon heel helder. Zou best prettig zijn, want dat maakt het bewegen in/ als/ met wat IN ESSENTIE niet echt is maar een gedachte, alle ervaringen dus, zoveel makkelijker.
Image by Stefan Keller from Pixabay
