Je kunt niet tegelijkertijd naar binnen (willen) kijken en iets buiten je blijven aanwijzen als de oorzaak of juist de oplossing van je ongemak. Je kunt niet van twee walletjes eten, zoals we vroeger wel zeiden. Je zult een kantje moeten kiezen*. Ontdekken (en je misschien steeds opnieuw herinneren): werkt het leven inside out, of blijven we bij het oude paradigma van outside in oftewel: de wereld is buiten mij, beïnvloedt mij, levert mij iets op en kan mij iets afnemen?

Je kunt je wél (even) vergissen natuurlijk. Dat gebeurt gewoon en dat is geen probleem. Je merkt het vanzelf; je raakt onherroepelijk ergens in verdwaald of verstrikt. Het voelt vroeg of laat enorm ingewikkeld. Dat geeft niks. Het herinnert je er hopelijk wel aan dat je weer even geloofde dat het werkt zoals het dus niet werkt.

Net zoals je je ook wel eens kunt vergissen in de draairichting van een jampotdeksel of zo. Je merkt dat, hoe je ook je best doet om het kreng open te krijgen, deze geen millimeter wijkt. Je hand gaat zeer doen, de spieren van je onderarm verstrakken, je gezicht vertrekt in een afgrijselijke grimas en dan…..realiseer je je dat je de andere kant op moest draaien. Oh ja. Plop, open.

Zo simpel is het ook met het zien dat het leven binnenstebuiten werkt: als er iets heel stroef gaat, als het allemaal maar lastig lijkt, als je hele lijf verkrampt en je in rondjes blijft denken; besef dan dat de ‘oplossing’ aan de andere kant ligt. Van binnen, in de stilte.

*Ja, ja, non-dualisten onder ons: er is in wezen maar Één kant of zelfs geen kant en kiezen is er al helemáál niet bij zodra het besef van Eenheid is ingedaald of opengebroken, maar dit is even een praktisch psychologisch blog dat ruimte kan scheppen, een opening kan bieden, een deur of brug kan zijn naar dat allesomvattende besef.

Afbeelding van Ria Sopala via Pixabay

Share This