Een tijdje geleden praatte ik met een arts over het verschil tussen ‘werken’ vanuit de 3 principes en hoe we over het algemeen gewend zijn een medemens met een klacht of label te benaderen, vanuit het oude paradigma. Mijn gesprekspartner herkende het onderscheid en stelde vast dat het eigenlijk een beweging was van ‘verhelpen’ naar ‘helpen’. Wat een prachtig inzicht. Hieronder mijmer ik daar even over verder, want wellicht herken jij hier ook iets in. En als je niet met ‘anderen’ te maken hebt maar zelf meent ‘gebroken’ te zijn of een stoornis te hebben, dan kun je simpelweg kijken of alles wat je tot nu toe gedaan of ondergaan hebt in de categorie ‘helpen’ of ‘verhelpen’ valt.
Proberen te verhelpen is de verschijning (afwijking) serieus nemen en daaraan gaan knutselen. Verhelpen is iemand proberen te fiksen omdat ‘ie je zo gebroken toeschijnt. Verhelpen is willen dat de ander verandert of tenminste iets anders doet dan je nu waarneemt. Verhelpen is een doekje voor het bloeden. Verhelpen is een specifiek probleem of afwijking identificeren en daarmee aan de slag gaan. Verhelpen is een gedachteprojectie proberen te veranderen. Verhelpen komt voort uit het idee dat er met de ander, daar buiten jou, iets mis is. Verhelpen is tips geven om ergens uit te komen of iets weg te krijgen. Verhelpen is soms ook: je eigen ongemak proberen te sussen via de ander (au).
Helpen zoals wij dat bedoelen is ons bewust zijn van heelheid. Van Eenheid. Is het doorzien en doorprikken (niet negeren!) van alles wat dat tegenspreekt. Van alles wat iets anders dan heel en Een lijkt. En dat doet elk persoonlijk probleem! Helpen is geen specifiek probleem aanpakken, maar de onderliggende principes kennen die aan de creatie ervan ten grondslag liggen.
Helpen is een beweging naar binnen, naar stilte, naar ruimte, naar rust. Een shift in perspectief, een ander uitgangspunt. Het kan zijn dat er van daaruit bewogen wordt, maar dat gaat vanzelf en dat hoef jij als persoontje niet te verzinnen. Misschien luister je naar de uiteenzetting van een probleem en de bewijzen die daarvoor aangevoerd worden. Met compassie voor het geloof in gedachten en het ervaren van (heftige?) gevoelens. Met begrip voor de gewoonte om te kijken naar wat gecreëerd is. Maar zonder de neiging daarin mee te gaan.
Helpen is in het oog van de storm verblijven, in het centrum van Alles, in de pure potentie voor creatie. Zonder andere agenda dan het voelen van de Liefde die je in wezen al bent en het besef dat ‘die ander’ dat ook is.
