Ik luisterde naar een vriendin die het idee had gekregen om de inrichting van haar huis hier en daar te veranderen. Maar ze wist niet zo goed hoe en wat. Gelukkig was daar een praktische oplossing voor: de hulp van een styliste werd ingeroepen. Fijn, een deskundig iemand. Die kwam poolshoogte nemen in de woning. Bij binnenkomst in de royale hal merkte de vrouw direct op dat de daar voor het gemak geparkeerde scooter weg zou moeten.
Dat leek een prima eerste advies. Maar op één of andere manier werd er (nog) niet direct op gehandeld. Zo gaat dat soms in je huis of je leven. Je neemt je iets voor en het komt er nog even niet van. Je vergeet het of er zijn andere prioriteiten of degene die je de opdracht geeft om het te regelen heeft geen tijd cq. geen zin.
Een tijdje later kwam de styliste voor een vervolgbezoek. Ze stapte de hal in en merkte onmiddellijk op:”Oh, staat die scooter er nog?” Dat was het enige wat haar opviel, die scooter. Het enige waar de aandacht naartoe ging. Want die scooter moest eruit. Die stond daar niet. Die vormde een dissonant in de ruimte. Die kon beter de garage in.
Interessant; de rest van de inrichting van de hal was nog exact hetzelfde. Er had net zo goed opgemerkt en gezegd kunnen worden: de kapstok hangt er nog, het bankje staat er nog, de vloertegels liggen er nog, de plant staat er nog, het beeld staat er nog, de raambekleding hangt er nog, de schoenen staan er nog, de mat ligt er nog, de deur naar de kamer zit er nog, het plafond is er nog. Maar nee; alleen die scooter werd genoemd.
Ik vond het zo’n prachtige vergelijking met wat er soms gebeurt als je een deskundige inschakelt omdat je je leven anders wil inrichten. Dan lijkt er een bepaalde situatie of gevoel of ‘conditionering’ in de weg te staan. Een dissonant in de ruimte die het leven is. En de deskundige wijst jou daarop (meestal weet je het zelf ook wel) en vindt DAT HET WEG MOET. Daar gaat dan ook alle aandacht naartoe. Steeds weer dat ene ding. Grappig hè?
‘Werkend’ vanuit inzicht in de werking van de 3 principes is er nooit het uitgangspunt dat er iets weg moet. Dat er iets NIET mag zijn in de ruimte van je ware natuur. We kijken alleen naar wat het is en hoe het werkt en wie je bent. En of die scooter dan naar de garage verdwijnt of niet; dat is bijzaak en het kan gebeuren. Oftewel, in deze vergelijking: of je angst, somberheid of ander verhaal verdwijnt of niet is een bijverschijnsel en het kan zomaar gebeuren.
Afbeelding van Steven Bol via Pixabay
