In de woonkamer bij een vriendinnetje thuis las ik een halve eeuw geleden voor ’t eerst de tekst: ‘de mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op komt dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.’ In de jaren dat ik daar regelmatig speelde keek ik keer op keer naar deze woorden, keurig geborduurd en mooi ingelijst aan de muur.
Laatst kwamen ze terug in een conversatie en borrelde er een nieuwe variant in mij op: ‘de mens lijdt dikwijls het meest door wat ‘ie allemaal leest’.
Er is een oneindige hoeveelheid informatie beschikbaar. Handig, zou je kunnen zeggen. We weten zóveel meer dan ‘vroeger’. We kunnen in een oogwenk lezen over oorlog hier en onlusten daar. Er zijn talloze interviews met mensen die iets meemaken of meegemaakt hebben wat we als ‘vreselijk’ bestempelen. Uit de wetenschappelijke hoek komt een stroom aan publicaties over onderzoeken op bijvoorbeeld medisch gebied, maar ook over nieuwe, bedreigende ziektes.
Het nieuws is overal en altijd toegankelijk (leuk trouwens dat we dit ‘HET nieuws’ noemen alsof wat er gecommuniceerd wordt niet een volkomen willekeurige en altijd ongelooflijk beperkte greep is uit alle gebeurtenissen in de wereld. En daarvan dan de persoonlijke perceptie, interpretatie en projectie van de journalist. Alsof dat niet een miniem deeltje van het geheel is waar toevallig de aandacht op gericht wordt of waar verslaggevers toevallig een opdracht voor gekregen hebben).
We nemen kennis van die informatie, worden er bang van en acteren vervolgens alsof dat wat we gelezen hebben 1. de waarheid is (weten we niet) 2. de hele waarheid is (weten we niet, er zijn altijd meer verhalen dan er opgeschreven worden) 3. niets dan de waarheid is (alweer: weten we niet).
Maar we geloven van wel en lijden door wat we lezen. Een paar uur ellende tot ons nemen is een paar uur ellende ervaren. We vergeten goed te kijken en dan vooral naar de ‘binnenstebuiten’ aard van het leven. Het gegeven dat ELKE ervaring 100% van binnenuit gecreëerd wordt. Het feit dat je geen situatie kunt ervaren, maar uitsluitend een continue stroom aan gedachten/gevoelsenergie die door je systeem stroomt. En we vergeten ook dat dit voor ieder mens op aarde geldt, uiteraard inclusief de mensen waar je over leest (en voel je de impuls om te helpen of van nut te zijn; doe het vooral!).
Dat we vergeten ‘hoe het werkt’ is van zichzelf geen probleem maar, als je lijdt, wél nuttig om steeds opnieuw naar te kijken en je weer te realiseren of her-inneren.
Afbeelding van Rajesh Balouria via Pixabay
