Kijk naar binnen (of: de andere kant op) luidt steeds weer de (enige) opdracht die je hoort als je verder gaat dan een oppervlakkige kennismaking met de 3 principes. Bij welke crisis dan ook.
En als je middenin een probleem of vervelend gevoel of situatie lijkt te zitten, dan snap je niet wat dát nu voor nut heeft. Want het IS toch een probleem? Je HEBT toch last van die gevoelens en ervaringen? In deze situatie WIL je toch niet blijven zitten? Dit alles MOET toch eerst opgelost worden voor je rust hebt? De rust om naar binnen te kijken?
Maar zodra je naar binnen keert en de bron van alles (h)erkent, snap je niet hoe je ooit (of nog steeds af en toe) het nodig of nuttig vond om naar buiten te kijken. Dan snap je niet dat je het probleem als zodanig benoemde. Je snapt niet waarom je zo’n last meende te hebben van gevoelens en ervaringen. Je snapt niet dat je dacht dat de situatie bekeken en besproken moest worden.
Dan is er simpelweg rust. Ervaren en handelen als dat gevraagd wordt of de impuls is.
En heb je tegelijkertijd, steeds dieper, begrip van het feit dat Denken zich zo levensecht manifesteert en compassie voor ‘jezelf’ en ieder mens die daar op enig moment niet (of nooit) voorbij kan kijken.
Image by Gerd Altmann from Pixabay
