Een tijdje geleden las ik in een artikel over vluchtelingen het volgende: Een ramp of een oorlog kan ervoor zorgen dat je je identiteitspapieren -en daarmee ook je identiteit- verliest. Hierdoor kun je nooit meer bewijzen wie je bent en ga je als het ware door het leven als een ‘invisible man’.
Het leek mij onpraktisch om geen papieren te hebben. Zelf heb ik bijvoorbeeld een paar jaar geleden relatief veel moeite gedaan om mijn rijbewijs te vernieuwen terwijl ik in een camper woonde.
Maar dit artikel lezende, kwam er ook nog iets anders in me op. Er staat letterlijk dat je je identiteit kunt verliezen en dat leek mij nu juist een prachtig idee. Je identiteit verliezen om te zien wat je ware natuur is. En dat kan zomaar gebeuren als je je wat verder verdiept in de 3 principes.
De menselijke ervaring is ongelooflijk rijk met al die ideeën, (fysieke) sensaties, waarnemingen en avonturen. We zijn gaan geloven dat ‘ie echt is. We identificeren ons ermee en raken gebiologeerd door al die prachtige belevenissen, beelden, geluiden, smaken en gevoelens. We zien in diezelfde menselijke ervaring echter ook vaak een probleem dat grote aandacht behoeft. Als er belevenissen, beelden, geluiden, smaken en gevoelens zijn die we niet zo mooi of zelfs afschuwelijk vinden.
Soms blijven we een leven lang streven en grijpen naar de ‘juiste’ ervaringen en datzelfde leven lang strijden tegen de ‘verkeerde’ ervaringen. Logisch, als je bent gaan geloven dat jij alleen maar die ervaring bent (identificatie). We spreken dan van ‘mijn leven’, ‘mijn verleden’ en ‘mijn lijf, mijn kind, mijn naam, mijn vakantie, mijn partner, mijn geloof, mijn karakter, mijn huis, mijn gender, mijn trauma, mijn nationaliteit, mijn afkomst’ enzovoorts. Maar is die identiteit nu wel wie je werkelijk bent? Weet je dat zeker, ook als je stil blijft, de gebruikelijke en dus automatische antwoorden even voorbij laat gaan en heel goed kijkt?
Als we een beetje gaan zien hoe één Universele Energie via Gedachten en Bewustzijn in elk moment een illusie vormgeeft, kan die identificatie met zo’n illusie (waaronder het ‘ikje’) op losse schroeven komen te staan of afbrokkelen. Die zo veranderlijke menselijke ervaring als de enige waarheid beschouwen is dan niet langer logisch.
Toch wordt het spel nog steeds gespeeld. Je geniet meer dan ooit van die vorm omdat duidelijk is dat er niets van afhangt, maar je gelooft er niet meer heilig in. Het wordt steeds duidelijker dat die Universele Energie Alles is.
Een menselijke ervaring als ‘problematisch’ zien is wat mij betreft dan ook een ‘case of mistaken identity’. Je maakt de ervaring persoonlijk en daarmee vaak pijnlijk. En je vergist je. Je gelooft in momenten dat ’t schuurt en wringt dat je die menselijke ervaring BENT, in plaats van de bron (die Universele Levensenergie) en waarnemer daarvan. Het is een gelegenheid om nog eens goed te kijken wie je werkelijk bent.
Zonder je identiteitspapieren kwijt te raken of weg te gooien, word je dan eigenlijk ook een ‘invisible man’ of woman. Eng? Wellicht ligt daarin de vrijheid die we uiteindelijk allemaal zoeken.
