Wij als mensen nemen graag dingen persoonlijk. Als een ander iets zegt denken we al gauw dat het over ons gaat. Geneeskundestudenten constateren allerlei vreselijke ziektes bij zichzelf en bij de mensen in hun omgeving. Als het regent op een dag dat we ons verdrietig voelen, zijn we in staat om te denken dat het iets met ons te maken heeft.
Op social media van of voor mensen met een bepaald probleem wordt er zelfs rekening gehouden met dit fenomeen. Ik heb het hier over pagina’s die bijvoorbeeld bedoeld zijn voor mensen met een specifieke stoornis of voor mensen die iets traumatisch hebben meegemaakt.
Men plaatst dan een ‘trigger warning’ boven een bericht, zodat iemand kan besluiten het niet te lezen als dat hen triggert om aan hun probleem te denken. Zodat hij/zij er snel voorbij kan scrollen en het niet ‘binnen’ hoeft te laten komen.
Want als je het leest en je het voor waar aanneemt, neem je het geheid persoonlijk. Als je leest dat iemand die net als jij een eetstoornis heeft vandaag een slip-up had en maar 300 calorieën heeft gegeten, voel je je misschien geneigd om ook niks meer te eten. Of denk je dat jij een mislukkeling bent omdat je meer hebt binnengekregen. Als je een trauma hebt en het verhaal van een ander leest die iets soortgelijks heeft meegemaakt, ga je weer denken aan hoe het voor jou was en wat de impact daar nu nog steeds van is.
Het wordt natuurlijk goed bedoeld door de mensen die dergelijke social media kanalen beheren. En ik geloof ook best dat mensen die een bepaalde ervaring hebben (gehad) er profijt van hebben.
Alleen is dit fenomeen (en alle andere dingen waarbij mensen iets persoonlijk nemen) voor mijn gevoel gebaseerd op een onwaardheid.
Dingen die andere mensen schrijven of zeggen hebben helemaal niets met jou of mij te maken… Dat denken we alleen maar. We denken dat we minder moeten eten dan alle andere mensen. We denken dat herinnerd worden aan een trauma rampzalige gevolgen heeft. En dat een weersverschijnsel een gevoel weerspiegelt.
Als je het denkt, ben je in staat om het waarheid te maken voor jezelf. Dat maakt het makkelijk om meegezogen te worden in een tornado van gedachten en inderdaad het gevoel te krijgen dat je al verwacht had. Meestal is het nog een naar gevoel ook.
Gelukkig heb je altijd de mogelijkheid om een gedachte van je af te laten glijden. Uiteindelijk zeggen gedachten niets en gaan ze altijd over. Dus hoe mooi zou het zijn als je een gedachte al vanaf het begin minder serieus kon nemen?
Je creëert een realiteit voor jezelf met je gedachten – hoe fijn zou het zijn om een realiteit te hebben waarin er geen triggers bestaan? Een realiteit waarin je niet alles persoonlijk hoeft te nemen. Omdat het nooit iets zegt over hoe gezond en gelukkig jij bent. Hoeveel vrijheid zou dat geven?
