Vertel jij wel eens iets nieuws? Best kans dat het minder gebeurt dan je zou verwachten.
Veel mensen hebben namelijk een favoriet onderwerp om over te praten en over na te denken. Maar dan eentje waar we eigenlijk niet blij van worden. En dus is het niet echt vertellen, maar meer zeuren dat we erover doen. Soms tot het voor anderen echt niet meer aan te horen is.
We weten bijvoorbeeld zeker dat DIT de keer is dat we een onvoldoende gaan halen. Dus is het gewoon geoorloofd dat we ons ellendig voelen en moeten we daar ons verhaal over kwijt.
En dat DIT is het moment waarop we niet meer uit deze depressie kunnen komen. Alleen met heel veel hard werken misschien. Dat zal wel zwaar worden. Waar we het dan graag even over hebben met iedereen die wil luisteren (en misschien een paar mensen die dat niet willen).
Of we DEZE keer niet in staat zullen zijn om een oplossing te bedenken voor een probleem. En dat we dus een reden hebben om uit te halen tegen onze kinderen, vrienden, partner, collega’s of de buschauffeur.
Keer op keer komen we terug op dat ene onderwerp. Soms vanuit een andere hoek of met een nieuwe ‘reden’. Maar nooit écht een fris, nieuw onderwerp.
Ironisch.
We hebben de mogelijkheid oneindig creatief te zijn. Te spelen in plaats van te stressen. Rust en geluk te ervaren. Maar in plaats daarvan vertellen we in basis steeds hetzelfde verhaal.
Het mooie is dat we ook de mogelijkheid hebben dit niet te doen. Het systeem dat maakt dat het verhaal zo echt lijkt, kan namelijk doorzien worden. Gewoon door meer en meer te gaan herkennen hoe je ervaring tot stand komt: je leeft en beleeft je gedachten.
Kijk je mee in die richting?
