Dochter en ik waren samen in een Noorse keuken aan het koken. Wat gepaard ging met veel ui en in olie gebakken aardappelen. Het leek ons daarom fijn om niet alleen de afzuigkap aan te zetten, maar ook een raam te openen. Zo zou onze gastvrouw niet nog tot diep in de nacht in de gebakken aardappel en -uienlucht zitten.
Ramen openzetten is een ding waar ik nul gedachten over hebt dus ik liep op het raam af, pakte de hendel vast, draaide hem om en trok aan het raam. Er gebeurde niks. Nog een keer proberen. Niks. Okay. Dan die ernaast. Zelfde verhaal. “Oh, maar wacht, daarboven zit een ijzeren ding met schroeven. Dat is vast de beveiliging. Dit huis staat immers zo eenzaam op een berg en ik weet dat de eigenaresse wat angstig kan zijn over overvallen worden in haar afgelegen stulp.”
Ik trok en duwde en prutste aan wat er voor mij uitzag als het dievenslot. Het lukte niet. Blijkbaar kon je deze ramen niet open krijgen met één vrouw hoogopgeleid personeel, dus ik haalde dochterlief erbij. Die vrijwel dezelfde dingen deed als ik om het raam open te krijgen en eveneens faalde. Wij stonden voor een raadsel en hebben de bereiding van de maaltijd in de uienlucht vervolgd.
Toen onze gastvrouw arriveerde, was ze totaal verbijsterd dat wij niet in staat waren het raam te openen. Ze pakte met twee handen aan weerszijden van het raam een hendel, draaide die een slag en kiepte het raam open.
Het was een kiepraam! Waar wij ervan uitgingen dat het een openslaand raam was! Door die ene verkeerde aanname konden wij helemaal niet uit de voeten met deze situatie.
Even los van het feit dat wij het totaal hilarisch vonden dat we zó rechtlijnig bezig waren geweest met dit raam, zit er ook een aanwijzing in dit voorbeeld.
Aan elke situatie die je niet opgelost of rechtgebreid krijgt, ligt eenzelfde soort misverstand ten grondslag: je denkt dat het ’t ene is, maar het is het andere. Waar ‘het ene’ steeds iets anders kan zijn, is ‘het andere’ steeds hetzelfde.
Zo kan het ‘ene’ bijvoorbeeld een geldprobleem zijn dat we waarnemen, of relatieproblemen, carrièreproblemen of (mentale) gezondheidsproblemen. Dus prutsen we, vechten we, verzetten we, ploeteren we om het gepercipieerde probleem op te lossen.
Want er moet meer geld komen, de partner moet eruit of juist erin, de carrière beklonken en het brein altijd mindful, ontspannen en in staat van innige tevredenheid.
Tot je gaat herkennen dat je al die tijd helemaal niet tegen dat ‘ene’ (het probleem), maar tegen dat ‘het andere’, aan zit te staren. Dat wat je tot nu toe niet als zodanig herkent. Wat je ook waarneemt aan problemen en gedoe, het is namelijk nooit iets anders dan een gedachtencreatie in bewustzijn.
Het is altijd het denken in bewustzijn dat jou een wereld voorspiegelt. Een wereld die eruit ziet alsof jij er je schouders onder moet zetten om het leven een beetje netjes te leven. Moet buffelen om te herkennen welk type raam (probleem) dit is en hoe je het open krijgt zodat de stagnatie die je ervaart, verdwijnt.
Terwijl er in werkelijkheid al die tijd geen probleem was. Er is niks dat dit probleem oplost want het probleem lijkt er alleen maar te zijn. Je kijkt als het ware tegen een door denken bedachte en door het bewustzijn van special effects voorziene fata morgana aan, niet een werkelijk probleem. En die gedachtencreatie, hoe echt hij er ook uitziet, is een luchtspiegeling die jouw essentie nooit kan aantasten. Je ziet de luchtspiegeling maar bent de oneindige openheid en vrijheid waarin alles opkomt en alles ervaren wordt zonder dat dit ‘gevaar’ oplevert. En zodra je weet dat dat is waar je écht mee dealt, is het leven zóveel makkelijker.
PS: het is een fascinerende kijkrichting waar we met onze artikelen naar proberen te verwijzen. Een kijkrichting die de potentie heeft om je hele ervaring van het leven te vergemakkelijken, zonder dat je je leven zelf hoeft te wijzigen. Zin om daar diep in te duiken? Kom dan naar de 3-daagse Dieper Inzicht of doe een intake voor Kraak-de-Code Coaching.
