Vanmorgen zat ik aan mijn tafel rustig te ontbijten en te genieten van de vogeltjes in mijn tuin die ogenschijnlijk vrolijk (of vogels echt vrolijk zijn weet ik natuurlijk niet) van struik naar struik vlogen, op mijn buitenmeubels heen en weer hipten en natuurlijk het vogelhuisje indoken om te verkennen of er nog iets te eten voor ze was. Terwijl ik zo een beetje dromerig voor me uit zat te staren, zonder al te veel gedachten over wat ik buiten allemaal zag gebeuren, verscheen er opeens iets zwarts en harigs in mijn blikveld. Een zwarte kat.
En opeens kwamen er gedachten in mij op variërend van: ‘wat doet dat beest in mijn tuin, zal ik Ushi (mijn bruine labrador) erop af sturen om hem weg te jagen’, tot: ‘belachelijk dat katten zomaar overal rond mogen lopen, hij jaagt de vogels weg en dat wil ik niet, straks maakt hij nog een vogeltje dood, straks poept hij mijn hele tuin onder’ en wellicht nog wel veel meer gedachten maar die herinner ik me nu niet meer. En terwijl ik me bewust werd van mijn niet zo’n aardige gedachten over die zwarte kat, besefte ik dat de zwarte kat niets anders deed en is als de vogeltjes. Dat hij helemaal vrij is om te lopen waar hij maar lopen wil. Dat hij zijn leven leeft zoals katten dat doen en dat daarbij hoort dat katten vogeltjes dood maken. Dat hij soms zijn behoefte moet doen net als de vogeltjes (en die doen het soms ook nog gewoon op mijn buitenmeubels!).
Zowel de vogeltjes als de kat zijn allebei natuur; universele levensenergie in beweging. Ze volgen allebei hun instinct en doen precies wat de bedoeling is. Dat de mens, ik in dit geval, een tuin gecreëerd heeft en dat als mijn terrein beschouw zal hen een zogenaamde ‘worst’ wezen. Dat ik even dacht te moeten controleren of er wel of niet een kat in mijn tuin mag, is in wezen waanzin en tegennatuurlijk. Gedachten komen en gaan, zijn van nature neutraal, ik hoef er niets mee en kan gewoon dromerig voor me uit blijven staren als er weer eens een kat ‘mijn’ tuin binnenloopt. En als ik deze ‘lijn’ doortrek naar de rest van mijn ‘wereld’ dan vervallen er heel veel grenzen 😉 en wordt het leven een stuk makkelijker en liefdevoller.
(Dit artikel werd geschreven door Loes Huijer die bij ons de jaaropleiding tot 3 Principles Practitioner volgt. Door de grote belangstelling voeren we nu al intakegesprekken voor volgend jaar en kun je vrijblijvend op de wachtlijst gezet worden als je dat wilt!)