Op het gevaar af mezelf te herhalen, wil ik onderstaande toch nog een keer met je delen vandaag. (Het is gewoon mijn stokpaardje van ’t moment 🙂 ) Misschien ben je relatief nieuw op deze site, en heb je niet de puf om ruim zeshonderd artikelen door te lezen. Of dit is allemaal gesneden koek voor je, maar omdat de hele wereld iets anders communiceert, kan het geen kwaad om jezelf er even aan te herinneren hoe het ook alweer zat met die de 3 principes. Goed, daar gaan we.
Soms krijgen mensen die interesse ontwikkelen voor dit paradigma in eerste instantie een klein beetje een gevoel voor het feit dat er in elk moment een gedachte wordt beleefd en nooit iets anders. We gaan de rol van het denken enigszins doorkrijgen. Dat is prachtig.
We zien dan wel eens dat het vervolgens behulpzaam lijkt te zijn om dat steeds in jezelf en/of tegen anderen te herhalen. “Het zijn maar gedachten”. En dan vooral als de ervaring (dus de gedachten) in dat moment er niet zo gezellig uitziet. Als er angst of stress of verdriet wordt gevoeld. Want als het een prettige ervaring is, is die neiging er niet of minder. Op een vrolijke dag met vrienden of een fijne tijd in de natuur is er niet de behoefte om die ervaring ‘af te doen’ als “het zijn maar gedachten”. Waarom zou je? Nee; dat gebeurt alleen als we ons onprettig voelen en dat willen veranderen. En hier zit al een aanwijzing in: dat inzicht in de werking van het denken wordt gebruikt, of ik zou zeggen misbruikt, om van de ervaring af te komen. Of ‘m in ieder geval te bagatelliseren.
“Ik weet dat het maar gedachten zijn, maar…” en dan volgt een verhaal over iets wat als een probleem wordt ervaren. En misschien stel ik je nu een beetje teleur, als dit een stopzinnetje voor je is geworden dat je soms lijkt te helpen, en sorry daarvoor, maar als je werkelijk ziet dat het ‘maar’ gedachten zijn, zou het verhaal er niet achteraan komen. Als je écht ziet dat je complete ervaring in de wereld van de vorm, in elk moment, bestaat uit denken, zou je niet méér of dieper of langduriger interesse hebben in de ‘vervelende’ ervaringen dan in de ‘fijne’ ervaringen. Je zou simpelweg ervaren in de wetenschap dat alle ervaringen tijdelijk zijn, maar dat degene die ervaart permanent aanwezig is. Een dieper aspect van jou, je ware natuur. Onveranderlijk, onbeschadigd, schitterend.
Het feit dat een ervaring van stress, angst of verdriet (nog, soms) zo’n sterke aanzuigende werking op je heeft, geeft simpelweg aan dat je op dat moment je even NIET realiseert hoe het werkt. En dat geeft helemaal niets!! We trappen daar allemaal wel eens in. Het voelt en ziet er ook zó echt uit, deze menselijke ervaring! Maar een zinnetje als ‘het zijn maar gedachten’ levert in zo’n moment geen fundamentele verlichting op. Sterker nog, het leidt vaak juist tot meer gedachten, omdat we onze hersens dan gaan gebruiken om van zijn eigen functioneren af te komen en dat werkt nooit. Maar wat dan?
In plaats van jouw ervaring, je gevoelens en je gedachten proberen te verklaren, te doorzien of weg te redeneren; kijk de andere kant eens op. Wat is er permanent daarachter aanwezig, in alle stilte?
Foto © Rob Tol
