Soms krijg ik het verwijt dat ik té vrolijk ben. Dat mag niet, het kan niet, men vindt het irritant of vraagt zich af of er geen enorme onzekerheid aan mijn lachen ten grondslag ligt. Nu ben ik heus niet altijd blij, maar pratend over hoe het leven en de mens in elkaar zit, is ontspanning en vreugde bijna onvermijdelijk. Ziend dat we als mens een complete realiteit bij elkaar verzinnen en vervolgens gaan zeuren over wat we aldus gecreëerd hebben, is gewoon ongelooflijk grappig. Alleen op momenten dat dit even vergeten of niet gezien wordt, kunnen we het serieus nemen.
Sydney Banks, die de 3 principes formuleerde nadat hij in een verlichtingservaring de waarheid achter het leven had mogen zien, zei ooit iets in deze geest: ‘Ernst is voor geestelijke pijn hetzelfde als duisternis en vocht voor schimmels. Luchthartigheid en vreugde is voor geestelijke pijn als zonlicht en droogte voor schimmels’. Toen hij na deze ervaring zijn vrouw en schoonmoeder hoorde praten, moest hij dan ook onbedaarlijk lachen. ‘Ze hebben geen idee waar ze ’t over hebben’, realiseerde hij zich.
Nu hoeven we hierin niet de opdracht te lezen om de hele dag en altijd gierend van de lach door ’t leven te huppelen; die 3 principes vormen slechts een uitleg en geven ons geen enkele instructie om ons op een bepaalde manier te gedragen of specifieke dingen te doen of te laten. Maar zeg ‘ns eerlijk; als je je nu zou realiseren dat alles wat je waarneemt een illusie van het denken is, komt er dan niet minstens een giechel in je op?
