Begeleiding aan de hand van inzicht in de 3 principles is fundamenteel anders dan vormen van psychologische behandeling en de meeste spirituele leringen. Ga je met ons in gesprek, dan vragen wij je ook altijd de bereidheid te hebben om iets nieuws te zien. Op ons kantoor hebben we zelfs een grote kist staan waar je bij binnenkomst alle ideeën over jezelf, de wereld en je eventuele problemen mag gooien. Plus alle kennis die je in de loop der jaren hebt opgedaan. Met de geruststelling dat je die aan het einde van de dag allemaal weer uit de kist mag halen en mee naar huis mag nemen. Als je nog wilt. Het grappige is natuurlijk dat er nooit iets in de kist komt te liggen en er ook nooit iets in achterblijft. De ideeën en de kennis bestaan immers niet buiten je brein!
We hopen op die symbolische manier te bereiken dat degenen die bijvoorbeeld een Shiftdag komen meemaken, op hun stoel plaatsnemen met een hoofd dat net iets leger is dan normaal. Zoals Sydney Banks ook zei: als je een glas bedorven wijn voor je heb staan en je wilt verse, dan zul je toch eerst dat glas leeg moeten gooien.
Het blijkt soms niet mee te vallen om dat te zien en ook daadwerkelijk te doen. We zijn zó gewend om te vertellen hoe diep geworteld ons probleem is, dat het wetenschappelijk bewezen is, wat de oorzaken en gevolgen zijn, wanneer het het ergst is (geworden), wat je er al aan gedaan hebt, dat het in de familie zit en hoe heftig het bij jou speelt. In alle onschuld (omdat we niet weten hoe het anders kan en makkelijker mag) blijven we dat vaak herhalen.
Ik vergelijk dat wel eens met het opgesloten zitten in een donkere kamer en er heel graag uit willen. Dan komt er iemand (in casu wij) die de deur op een kiertje zet en jou roept om naar buiten te komen. Je hoeft er maar één stap voor te zetten. Goed luisteren naar waar onze stem vandaan komt. Zonder diepgaande analyse van de woorden die we gebruiken. Je in alle stilte en met nieuwsgierigheid op de opening richten. Eenvoudigweg je omkeren en de kant van het licht opkijken. Meer vragen we niet.
Het is zoveel logischer en behulpzamer dan terug te roepen hoe diep de duisternis in die kamer is, hoe het wetenschappelijk bewezen is dat duisternis heel lang kan duren, dat je moeder ook zo bang was voor het donker en dat ze jou toch in die kamer heeft neergezet toen je vijf was, dat jij dus al die jaren ook bang bent geweest, dat het steeds donkerder lijkt te worden, dat je al jaren op zoek bent naar een lichtknopje of raam of deur, hoe wanhopig je alle muren al hebt afgetast en hoeveel mensen er bij je op bezoek zijn geweest om te praten over de duisternis.
Herkenbaar? Geeft niets. Nogmaals; het gebeurt in alle onschuld, uit gewoonte en begrijpelijke wanhoop. Maar als je uit de duisternis wilt, moet je allereerst bereid zijn om ‘m achter je te laten. Misschien ontdek je zelfs wel dat de muren waartussen je gevangen zat, illusoir waren. Durf jij? Je bent welkom! (Bijvoorbeeld op onze Driedaagse Dieper Inzicht in april. Dé gelegenheid om ons echt te horen en ‘het licht’ 🙂 te zien)
