We zijn allemaal heel druk bezig om te managen wat er in de vorm plaatsvindt. Om ons leven te regelen zoals wij denken dat het fijn is voor ons. Nu en in de toekomst.
We werken hard om onze materiële status op een niveau te houden dat ons bevalt, we sleutelen aan relaties om ze eruit te laten zien zoals we willen dat ze eruit zien. We streven en studeren om het soort baan te krijgen dat we ambiëren. We trainen en letten, op welke manier dan ook, op wat we eten om ons lichaam in de vorm die ons tevreden stelt te houden of te krijgen We focussen ons op de opvoeding van onze kinderen om te zorgen dat ze later ‘goede’ mensen worden met de ‘juiste’ waarden en normen. We zitten elke dag een uur op een matje te mediteren om zen te worden en rust te ervaren. En als er dan nog tijd en energie over is, doen we zelfs heel hard ons best om onze creativiteit te laten stromen, zodat ook dát plaatje wordt ingevuld zoals wij denken dat het ingevuld moet worden. Mag allemaal.
Maar die vorm, hoe aantrekkelijk of verwerpelijk of intrigerend ook, is een creatie die voortkomt uit het vormloze. Het is een één-op-één weergave van wat we met ons denken geprojecteerd hebben. Het is dan ook veel logischer, effectiever en oneindig meer ontspannen om te kijken hoe we dát doen, als mens. Hoe we uit dat vormloze, oneindig intelligente potentieel onze realiteit vormen door tussenkomst van ons denken en hoe het bewustzijn dat tot leven brengt in een sensationele, multidimensionale film met jou in de hoofdrol. Waarna dus de (totaal overbodige) neiging tot het managen van die vorm opkomt.
Wetend dat jouw basis in het vormloze ligt, in plaats van in de vormen om je heen, kun je je levensmanagement opgeven en ontspannen. En verandert alles. Vanzelf.