Hij is een echte probleemoplosser. Out-of-the-box denken en brainstormen kan hij als de beste en bovendien is hij goed in een helikopterview van een dilemma krijgen. Allemaal handige tooltjes als het om oplossen gaat. Andere mensen komen zelfs vaak bij hem langs als ze het overzicht even kwijt zijn, zo goed is hij.
Geen probleem is te problematisch. Grote problemen, kleine strubbelingen, issues waar meerdere mensen last van hebben of moeilijkheden die slechts één persoon treffen… You name it, hij lost het op.
Nouja… Behalve zijn eigen problemen dan. Die zijn met regelmaat gewoon niet op te lossen. Uit welke hoek hij er tegenaan kijkt lijkt niet uit te maken. Hoeveel hij ook nadenkt over alternatieve strategieën en welke oplos-methode uit zijn arsenaal hij ook gebruikt, hij kan maar moeilijk stoppen met nadenken over zijn eigen dilemma’s.
Toen de buurvrouw zich zorgen maakte over eventueel ontrouw van haar man, had hij zijn antwoord al klaar voor ze klaar was met praten. Maar wanneer zijn eigen partner lange dagen begon te maken op kantoor, lag hij wakker tot de drukte bij het bedrijf voorbij was en de balans zich herstelde. Begon een vriend over zijn wens om een sabbatical te nemen als hij daar nou maar geld voor had, was er binnen tien minuten een plan de campagne opgesteld. Jammer dat hij de mooie reis die hij zelf wilde maken niet betaalbaar kreeg in zijn hoofd. En dat opvoedprogramma wat zijn vrouw zo graag kijkt behandelt in zijn ogen niet eens echte problemen – zo snel weet hij de oplossingen te bedenken. Maar toen zijn zoon begon te puberen, kon hij alleen maar terugschreeuwen en huisarrest uitdelen. Niet de meest productieve opvoedstrategieën, vindt hij zelf.
Grote kans dat het wel herkenbaar voor je is dat andermans problemen een stuk beter behapbaar lijken te zijn dan die van jezelf. Soms lijkt het zelfs wel alsof andere mensen nooit iets meemaken dat niet op te lossen is, terwijl jijzelf de meest ingewikkelde en nare dingen moet oplossen. Wat dan vervolgens niet lukt en leidt tot slapeloze nachten, afgebeten nagels of stress-eten.
Het feit dat je je waarschijnlijk tot op zekere hoogte kunt inleven in bovenstaand verhaal, heeft te maken met hoe wij als mensen de wereld waarnemen. Waarnemen kan namelijk slechts door middel van onze gedachten in het moment. We zitten als het ware vast in onze eigen realiteit. Allemaal, stuk voor stuk.
Het gevolg? Je kan je eigen problemen niet analyseren zonder er een heel scala aan persoonlijke gedachten op te projecteren. Bij de problemen van een ander is het makkelijk om die weg te laten. Het gaat tenslotte niet om jezelf en dus is het letterlijk niet persoonlijk.
En de oplossing? Je simpelweg realiseren dat dit is hoe het systeem werkt. Dat het enige verschil tussen jouw probleem en dat van een ander, je persoonlijke gedachten zijn. Je probleem is niet problematischer dan dat van een ander, dat denk je alleen maar. En zoals collega Angela al eens zei: “Een denkprobleem is geen probleem”.
