Toen laatst bleek dat ik ergens was geweest waar de hond vlooien had, ging er meteen een trein rijden in mijn hoofd. Wat als ik vlooien had meegenomen? Zouden mijn katten nu ook geïnfecteerd zijn? Zou mijn hele huis al vol zitten met die akelig bijtende beestjes? Binnen dertig seconden was ik tot de conclusie gekomen dat ik misschien maar beter mijn hele huis kon behandelen met vergif, voor het geval er een larfje van de hond was afgesprongen, met mij mee was gereisd en zich fijn in mijn tapijt had gevestigd. Kost wat kost moest er voorkomen worden dat er zich een vlooienplaag zou ontwikkelen in mijn huis.
Dit voorbeeld illustreert hoe we als mensen snel geneigd zijn om te gaan met dingen die we als ‘probleem’ bestempelen. Veel van ons leren al van jongs af aan dat voorkomen beter is dan genezen. Problemen voor zijn lijkt dus logisch.
Dus kan je beter zorgen dat je huisdieren altijd beschermd zijn tegen vlooien. Ook is het belangrijk om te zorgen dat er beveiliging op je keukenkastjes zit als je kleine kinderen hebt. Als er een kansje is dat het gaat regenen vinden we het slim om een paraplu mee te nemen. En voor het geval je ooit financiële klappen moet opvangen, kan je maar beter nu alvast een fikse spaarrekening opbouwen.
Logisch, toch? Ja en nee.
Natuurlijk wil je goed voor je huisdieren zorgen, je kinderen beschermen tegen de giftige schoonmaakspullen onder de gootsteen, niet als een verzopen kat aankomen op je werk, enzovoorts.
Maar… Achter al deze handelingen zitten stressvolle gedachten over wat er allemaal mis kan gaan. We zijn in staat ons zó druk te maken om potentiële nare gevolgen of situaties in de toekomst, dat we proberen alle problemen maar alvast op te lossen. Voor ze überhaupt ontstaan zijn.
Waardoor we ons continu bezighouden met de toekomst en al het eventueel naderende onheil. In paniek ons huis fumigeren als er bij de hond van de buren één vlootje is geconstateerd. Druk op onszelf leggen om te baby-proofen voor die kleine goed en wel kan omrollen. Dagenlang voor niks een paraplu meeslepen. En ga zo maar door.
Al dat toekomstvoorspellen en vooraf op zoek gaan naar veiligheid neemt veel ruimte in ons hoofd in. Het kost tijd en geld en kan voor veel stress zorgen. Is voorkomen dan wel écht beter dan genezen?
Nee.
Niet als je inziet dat je in elk moment de wijsheid hebt om te dealen met wat er is. Niet als je weet dat omstandigheden geen directe invloed hebben op hoe je je voelt.
Dan is het niet meer logisch om in te gaan op je stressvolle gedachten over ‘later misschien’. En kan je dus doen wat logisch voelt in elk moment. Ontspannen bewegen. Hoe lekker is dat?
