Ik staarde over de eindeloos lijkende watervlakte van het Skaggerak – de zee tussen Denemarken en Noorwegen. Zittend op een rotsblok realiseerde ik me eens te meer hoe onze gedachten onze realiteit bepalen en hoe illusoir het allemaal is.
Waarbij ik – zoals elk mens – niet werkelijk voorbij die illusie kan kijken. Want het rotsblok voelde hard aan onder mijn billen, de zon weerkaatste in het water en deed mij mijn ogen toeknijpen en ik hoorde het klotsen van de golven tegen de stenen. Net als ieder mens ben ik onderhevig aan de werking van de 3 principes die het zó echt laten lijken, dat ik alleen maar kan weten/vermoeden dat de rots een illusie is terwijl ik hem voel.
Wat ik wel heel helder aan die illusie kan zien, is dat we er alles van kunnen maken wat we maar willen (of juist niet willen). Ik had bang kunnen zijn van de hoogte waarop ik zat. Bang kunnen zijn dat het ineens vloed zou worden en ik niet zou kunnen vluchten. Blij kunnen zijn dat ik zo bevoorrecht ben dat ik er zat. Me eenzaam voelen omdat ik er alleen was. Kunnen genieten van het uitzicht op dit hoge niveau. Genieten van de kinderen die in een klein bootje probeerden een mini-eiland te bereiken. Ik had me in gezelschap kunnen voelen omdat ik mijn hondje bij me had. Me verbonden voelen met de natuur. Verdrietig zijn omdat ik dit jaar niet met mijn hele samengestelde gezin op reis was. Stress ervaren omdat ik verder moest reizen en het al half drie was. Ongerust zijn of ik de weg terug zou kunnen vinden. Me ongemakkelijk voelen omdat ik mijn telefoon bij de camper had laten liggen. Tevreden zijn dat het maar 21 graden was. Zenuwachtig zijn omdat ik nog een klim over rotsblokken voor de boeg had en klem zou kunnen komen te zitten met mijn voet – en dat niemand me dan zou horen of vinden.
Kortom: één gegeven, een vrouw met haar hondje op een rots aan het Skaggerak, kan door het samenspel van gedachten en bewustzijn qua ervaring alle kanten op.
En dat zien – dat is waar onze vrijheid begint. Want die ervaring die alle kanten op kan, afhankelijk van wat je bewustzijn en gedachten er van maken, dat geldt altijd en in elke situatie. Er is een ontelbaar aantal mogelijke realiteiten die kunnen ontstaan op basis van één gegeven. Of het nu gaat om zitten op een rotsblok aan zee, de man die niet naar je luistert, het kind dat haar diploma niet haalt of de buurvrouw die de boom in haar tuin niet wil omzagen…. Wat je er in dat moment van maakt is een totale illusie. Niet subjectief (waardoor je keuze hebt), niet arbitrair (waardoor je mogelijkheden ziet) maar een illusie – waardoor alles mogelijk is, niets meer uitmaakt en vrijheid een gegeven is.
