Of: De Vicieuze VerbeterCirkel
In mijn ogen zijn de meeste (zo niet alle) van de zelfhulp-vragen die we onszelf en elkaar stellen, terug te voeren op één van deze twee kernvragen: “Hoe verbeter ik mezelf?” of “Hoe ga ik me beter voelen?”. Ze zitten verborgen in opmerkingen zoals “Ik zou meer moeten sporten”, “Waarom word ik zo snel boos?”, “Wat kan ik doen om minder te drinken?”, “Hoe krijg ik mijn stress onder controle?”, “Ik ben niet meer blij” en “Ik wil me niet langer boos/bang/verdrietig voelen”.
Alhoewel… is “hoe verbeter ik mezelf” wel zo’n kernvraag?
Voor mij ziet het eruit alsof de behoefte aan verbetering altijd alleen maar opkomt als er een onprettig gevoel is waar we vanaf willen. We nemen bijvoorbeeld een karaktereigenschap waar die we onhandig vinden en dus willen verbeteren. Waarom is ie onhandig of onprettig? Omdat de gedachten aan het gedrag of de gevolgen van het gedrag dat bij die karaktereigenschap lijken te horen, een wringend of schurend gevoel opleveren. In de vorm van een schuldgevoel (“ik had die ander niet moeten kwetsen of in de weg zitten”), schaamte (“wat zullen ze wel niet van me denken als ik me zo gedraag?”), boosheid (“F*ck! Ik blijf %$#%& in dezelfde valkuil stappen”) of angst (“Als ik me zo blijf gedragen, dan gaat het op enig moment echt mis en … “[vul hier jouw favoriete angst in]).
Zo bezien is elke behoefte aan verbetering eigenlijk een behoefte aan een beter/fijner gevoel. En dat is niet erg. Streef vooral naar een beter gevoel als dat je een beter gevoel geeft ;-). Alleen nemen we meestal een omweg om dat goeie gevoel te krijgen.
We gaan ervan uit dat een beter gevoel ontstaat als we iets veranderen. Beter gedrag, fijnere gewoontes en/of andere karaktereigenschappen lijken de heilige graal. Dus gaan we streven en strijden om onszelf te verbeteren. Wat soms lukt maar vaak een matig effect heeft. Want verbeterplannen blijken moeilijk vol te houden, bij voorbaat te mislukken of niet te leiden tot het gewenste tevreden gevoel. En dan heb je weer iets nieuws om te verbeteren want dan blijken je skills tot verandering onvoldoende ontwikkeld. Het kan een never-ending vicieuze verbetercirkel worden
Logisch, bezien vanuit inzicht in de 3 principes. Want je kijkt de verkeerde kant. Je zoekt het goede gevoel waar het nooit of slechts heel tijdelijk te vinden is. In wat wij graag ‘de vorm’ noemen. In dat wat al gecreëerd en waargenomen is. In de dingen waar al denken aan te pas is gekomen. (Ga maar na, zonder gedachten geen mening of ideeën over de noodzaak van verbeteren.)
Alles waar je tegenaan kijkt, is eerst door een filter van Denken gekomen en door het Bewustzijn van special effects voorzien. Waardoor je voelt wat er aan gedachten is. Onvermijdelijk. (Dus probeer dat niet te veranderen, want dat is vechten tegen de bierkaai). Het is een misverstand dat je voelt wat er is. Je voelt denken. Je voelt nooit wat er daadwerkelijk mis met je is, je voelt denken. Je kijkt zodoende niet tegen verbeterpunten aan, maar tegen denken.
En dan kun je het denken proberen te veranderen of toch geloven dat dit verbeterpunt wel écht waar is, maar nogmaals: dat is een omweg en in onze ogen best veel onnodig werk en gedoe.
Want het goede gevoel waar je naar zoekt, zit vóór het denken. Sterker nog, dat goede gevoel is waar je van gemaakt bent, waar je uit bestaat. Dat is dus altijd, in elk moment beschikbaar. Daar hoef je niet naar te streven, want je bent het. Daar hoeft niets voor te veranderen, want je bent het. Daar is geen verbeterplan voor nodig, want je bent het.
En dat zien, maakt een einde aan de vicieuze verbetercirkel ;-).
PS: We kunnen ons goed voorstellen dat een kort artikel als dit de indruk kan wekken dat het allemaal een beetje té makkelijk is om waar te zijn. Misschien is het dan fijn om onze gratis podcast ‘Geluk in de Aanbieding’ te beluisteren om meer inzicht in die wonderbaarlijke 3 principes te krijgen. Of een keer mee te doen aan een Shiftdag of onze 3-daagse Dieper Inzicht. We spreken je graag!
