Waarom heb ik nu zoveel of zulke stressvolle gedachten? Wat is de rol van mijn opvoeding, mijn DNA, mijn verleden in mijn huidige ervaring? Zijn er geen uitzonderingen op dat binnenstebuiten beleven van de realiteit? Is het begrijpen van de 3 principes een proces of kan ik in één keer een allesomvattend inzicht krijgen en zo ja, hoe dan? Is er eerst een gedachte, of eerst een gevoel? Waar gaat je bewustzijn heen als je slaapt? Waarom splitst het Ene zich toch op in miljarden vormen? Wat is het doel? Gaat de gedachte nu door mij heen of wordt ‘ie in mijn brein gemaakt? Doe ik dat zelf of komt het van buiten? Is er nu een vrije wil of niet? Hoe krijg ik een hoger bewustzijn? Wat is het verband tussen evolutie en die 3 principes?
Allemaal legitieme vragen. Allemaal van harte welkom hier, om samen naar te kijken en over te filosoferen. Heerlijk.
Ik heb vandaag wel een wedervraag. Stel dat we op bovenstaande vragen eensluidende en definitieve antwoorden vinden waar jouw intellect tevreden mee is. Die je aanneemt als waar omdat ze logisch klinken. Hoe zal dat bijdragen aan jouw welzijn en geluk? Wat levert het je op? Wil je met die antwoorden ‘aan de slag’ om iets te bewerkstelligen? En zo ja, wat?
In mijn optiek komt het brein namelijk met deze vragen op de proppen om maar niet terug te vallen in de stilte waar we ten diepste naar verlangen. Om maar niet buitenspel gezet te worden (help, ik ben niet meer nodig! maar ik ben zo belangrijk!). Het wil WETEN in plaats van ZIJN. Maar met de ‘juiste’ (als die al bestaan) antwoorden, zou je zomaar een nieuw concept in je hoofd kunnen proppen waarmee je het denken even sust of juist bezighoudt. En dat mag, maar het is niet de essentie van waar we naar verwijzen: de plek vóór je conceptuele brein waar geen vragen zijn. Een oneindige ruimte. De stilte waar verleden, toekomst en tijdelijke (al dan niet wetenschappelijke) waarheden geen enkele rol spelen. Het ongrijpbare. Échte, permanente innerlijke rust die er al IS.
Je hebt niets aan een intellectueel begrip van de 3 principes of andere metaforen die naar dezelfde onveranderlijke ‘waarheid’ verwijzen. Ze met je hoofd begrijpen is hetzelfde als een topografische kaart van de wereld bestuderen in plaats van er in rond te rijden.
Alles wat je wilt zit vóór je intellect. En dat was voor mij ook een harde noot om te kraken. Om het niet te willen en niet te hoeven snappen en daarin juist de wijsheid te vinden. Dwars tegen alles in wat ik de eerste slordige 40 jaar van mijn leven had geloofd en ‘zeker wist’. Maar daar lag wel de sleutel die het begrip van de 3 principes van ‘informatief’ tot ’transformerend’ maakte.
