Persoonlijke ontwikkeling is ‘hot’. Waar mijn grootouders hadden te accepteren dat ze misschien minder prettige karaktertrekjes hadden, kunnen wij nu voor alles wat ons dwars zit naar een training, coach of therapeut.

In oma’s tijd waren er maar twee keuzes: het gekkenhuis of leven met hoe je bent. Trauma’s en psychische aandoeningen, je verwerkte het of niet, leerde er mee omgaan of niet, maar hoe dan ook: dat hoorde bij het leven.

In die zin heeft de hele persoonlijke ontwikkelingsgolf een hoop leed verzacht. Dat is mooi en fijn, want waarom doorgaan met onnodig lijden als er een mogelijkheid tot herstel is?

Ik zie echter ook een groot nadeel aan al die huidige mogelijkheden om jezelf te “genezen”, te “helen” en te “ontplooien”: we worden uiterst kritisch op onszelf, hoe we omgaan met het leven en soms op het leven zelf.

Perfectionisme, faalangst, hooggevoeligheid, sprekersangst en blokkades… We maken er een ding van waar je vanaf moet. Vroeger was je precies, verlegen of overgevoelig en dat mocht. Maar nu lijken we te vinden dat we allemaal aan het perfecte plaatje moeten voldoen. En als er ook maar iets van een gevoel is waar we niet van houden, willen we dat wegmediteren of laten verdwijnen door therapie. Nogmaals: prachtig als er zwaar leed is dat verzacht kan worden.

MAAR… we vergeten één ding terwijl we hard werken om “heel” te worden: je bent al heel. Je bent al perfect. Je kern is zo intact als de dag dat je geboren werd.

Er is niets mis met je. Helemaal NIETS. Het enige dat er aan de hand zou kunnen zijn, is dat je niet herkent waar je ervaring vandaan komt. Dat je niet weet dat je gedachten door je bewustzijn tot een levensechte, soms akelige film worden gevormd. En dat je niet weet dat die film echt lijkt, maar het nooit is. Zodra je dat gaat zien, al is het maar een klein beetje, hoef je niet meer stil te staan bij wat er mis is met je, hoe dat zo gekomen is en waar het allemaal toe leidt. Waardoor je overblijft met het NU. Het nu waarin je okay bent. Heel en volledig.

Dan is het ook makkelijker om te zien dat je perfectionisme, blokkades, faalangst of wat dan ook, gestoeld is op zelfbedachte concepten. En ga je merken dat wanneer je een concept los laat, het “probleem” geen vat meer op je heeft.

Dan ben je misschien nog steeds soms verlegen, angstig of perfectionistisch. Want soms zul je gedachten hebben die je verlegen, angstig of perfectionistisch maken. Maar heel vaak heb je andere gedachten en dus andere emoties en ander gedrag. Waardoor je niet meer vast zit aan je label van ‘verlegen’ of ‘perfectionistisch’. Dan weet je dat je al heel bent en dat wisselende emoties een natuurlijk onderdeel zijn van de menselijke ervaring. Een onderdeel waar je niet van hoeft te schrikken, waar je niet aan hoeft te werken, wat je niet hoeft te ontwikkelen.

Je bent af. Mooi. Heel. In heel je menszijn.

Een boek voor iedereen die het makkelijker wil
Zwoegen en ploeteren lijken de norm in onze maatschappij. Logisch dus, dat burn-out en stress aan de orde van de dag zijn, veel mensen niet lekker in hun vel zitten, psychische ziekten gemeengoed worden en piekeren een ‘fact of life’. Er zijn talloze therapieën, trainingen en technieken die je leren omgaan met dat psychische of emotionele ongemak. Veelal in de vorm van een lang proces van hard werken aan jezelf om te verbeteren. Vrij ironisch, dat we met zijn allen denken dat de klachten die we hebben gekregen van ploeteren en zwoegen, kunnen worden opgelost door hard werken en doorzetten.

Dit humoristische en lichtvoetige boek laat je een diepere spirituele waarheid zien waarmee ploeteren verandert in moeiteloos leven. Een voor Nederland nieuw paradigma dat in de VS en UK met verbluffend succes wordt in gezet in verslavingsklinieken, psychiatrische instellingen, gevangenissen en behandelkamers van psychologen.

Klik hier om naar de bestelpagina te gaan. 

 

Share This