Ik breng weer een week in Engeland door en merk bij het oversteken dat ik steeds de ‘verkeerde’ kant op kijk. Het zit er kennelijk diep in, het links-rechts-links kijken. Een al op heel jonge leeftijd aangeleerd patroon, dat niet makkelijk te veranderen lijkt. Het is ook de reden (zo vertel ik mijzelf graag :-) ) dat ik in de twee jaar dat ik Singapore woonde, drie flinke autoschades veroorzaakte. Ik keek gewoon de verkeerde kant op.

Betekent dit dat ik mijn hele leven gedoemd ben ditzelfde patroon te volgen? Of, om in het nu te blijven, dat ik deze week steeds opnieuw het gevaar loop om onder een auto terecht te komen? Welnee. Het is gewoon zaak dat ik even stilsta bij het oversteken, letterlijk en figuurlijk, en bewust in de richting kijk die logisch en handig is voor waar ik mij bevind.

Zo werkt het op andere vlakken ook, bedacht ik me. Ik kan nóg zo gewend zijn aan een bepaald (gedachte- of reactie-) patroon; ik zit er niet aan vast en hoef er niet automatisch in te schieten. Ik kan even stilstaan of gas terug nemen bij elke oversteek in het leven en me bewust zijn van welke kant ik op moet kijken. De kant die logisch en handig is en geen ‘schade’ oplevert. En wat ik elke keer ontdek: dat is naar binnen.

Share This