Het was 31 december en dus werd er op tv gevraagd hoe mensen het afgelopen jaar ervaren hadden. Op zich vrij onschuldig.
Eén van de geïnterviewde mensen was een vrouw die het jaar ervoor al had voorspeld hoe haar jaar eruit zou gaan zien. Toen haar door een verslaggever gevraagd werd of ze blij was dat het een nieuw jaar was zei ze destijds stellig dat het een vreselijk jaar zou worden. Of om haar woorden te gebruiken: “zwaar k*t”.
Deze voorspelling deed ze aan de hand van het feit dat 2017 een oneven jaar was. Ze hield gewoon niet van oneven getallen. Dus kon het ook niks worden met dat hele jaar. Dat zette me aan het denken.
Oneven getallen hebben in de beleving van deze mevrouw een bepaalde betekenis. Een heel negatieve betekenis. En dat terwijl er feitelijk niets verandert in een nieuw jaar – er is letterlijk maar één cijfertje anders. Het leven gaat door, of we nu kijken welke datum het is of niet.
De meeste mensen zullen diezelfde betekenis misschien niet aan getallen geven, maar op andere momenten geven jij en ik ook negatieve betekenissen aan dingen die in realiteit neutraal zijn. Ik zie bijvoorbeeld bij mezelf dat ik acties van andere mensen soms een bepaalde betekenis geef. Een lege wc-rol die niet vervangen is, is een lege wc-rol. Maar in mijn hoofd krijgt het de betekenis ‘mijn vriend is lui en weigert mee te doen in het huishouden, eigenlijk wil hij gewoon dat ik alles voor hem doe’. Niemand anders denkt (zo) over mijn wc-rol, het gebeurt allemaal in mijn hoofd. Mijn vriend denkt zo weinig na over wc-rollen dat hij ze niet eens altijd vervangt als ze leeg zijn. 😉
Zo’n betekenis kan een wereld van verschil maken in hoe je dingen beleeft. De vrouw op tv heeft een afschuwelijk jaar waarin alles misgaat. Precies zoals ze al wist. Ik word boos van het zien van lege wc-rollen, in plaats van dat ik ze vervang zonder er een seconde over na te denken. En daar maken we het onszelf dus ongewild en meestal ongemerkt veel moeilijker mee dan nodig is.
Met haar gedachten over het jaartal is de vrouw in staat haar hele realiteit vorm te geven. Als haar aan het einde van het jaar gevraagd wordt hoe het was denkt ze terug aan wat ze heeft meegemaakt door een filter. Eventuele positieve gebeurtenissen komen er niet door. Die passen niet en dus worden ze niet geregistreerd. Terwijl dat niet betekent dat ze niet gebeurd zijn. Ik durf te wedden dat ze tenminste één schattig hondje heeft gezien in 2017, vast een keer blij is geweest dat het zonnetje scheen of een fijn gesprek heeft gehad met een vriendin.
Ik gun het haar dat ze zou zien dat het geven van zo’n stellige betekenis niet nodig is. En alle andere mensen (mezelf inbegrepen) trouwens ook. Het kan ook lichter, vrolijker en makkelijker. Gewoon, betekenisloos.
