Het leven is een veel groter wonder dan we vaak durven te geloven met ons hoofd vol onzekere gedachten. Ik sprak een tijdje geleden met een vrouw die zich dat ineens realiseerde. Ze was haar hele volwassen leven zó bang geweest om stappen te zetten. En nog steeds was ze bang voor het onbekende. Bang voor meningen. Bang voor de consequenties. Al besefte ze de laatste tijd regelmatig dat ze alleen haar gedachten in het moment kon ervaren en niet zo’n consequentie of mening. Maar dat was tot op dit moment meer een intellectueel begrip dan een diep weten.
Maar terugkijkend op verschillende gebeurtenissen in haar leven, was er ineens een inzicht. ‘Op de momenten dat ik dacht dat ik toch niets meer te verliezen had, zette ik wél stappen in de richting die ik voor ogen had. Vroeg ik vriendelijk en vol vertrouwen om de dingen die ik graag wilde. Maakte het me gewoon niets meer uit. Was dat angstige denken even afwezig. En leken er plotseling wonderen te gebeuren. Was er synchroniciteit en een moeiteloos ontvouwen.’ We zijn er samen even stil van.
Foto © Rob Tol
