Het idee bestaat dat als je angst, woede of verdriet ervaart, je geen verbinding hebt met, of ver verwijderd bent van, je ware natuur. Geen verbinding met Mind, zoals wij de eeuwige en perfect stille bron van alles noemen. Dat is een groot misverstand.
Wellicht te overvloede wil ik het vandaag nogmaals melden: als je bang of boos of verdrietig bent, is dat allemaal van Thought gemaakt. En Thought bestaat, net als Bewustzijn, niet los van Mind. Het is immers een drie-eenheid, zoals Sydney Banks zegt. Dus deze gevoelens of ervaringen hoeven niet eerst weg om Mind te kunnen ontdekken, en jij hoeft ook niet dapper op weg om Mind te ontdekken; alle ervaringen bewegen er al IN.
Als je angst of woede of verdriet weg wil hebben, strijd je dus eigenlijk tegen bewegingen van Mind. Tegen bewegingen van jeZelf, zou je ook kunnen zeggen. Als de oceaan die een koude golfstroom afwijst. Beetje zonde, heel vermoeiend en tevergeefs.
En ook: door vast te houden aan het idee dat jij NIET Mind bent, of te melden dat jij dit (nog) niet ervaart, gebruik je simpelweg de kracht van het Denken om jouw bedachte beperkingen te verdedigen! Begrijpelijk hoor, want het voelt soms ook heftig, al die gevoelens, maar het is niet handig. In zo’n geval kun je beter stilvallen en (naar binnen) blijven kijken.
Want zoals Geliefde wel eens zegt: “een kapotte gedachtecomputer kan zichzelf niet repareren door méér onzingedachten te produceren. Die moet je gewoon uitzetten. Oftewel: hou je mond.” 🙂
Zelf wil ik vragen: kun je zien dat jouw bezwaren tegen onze geruststelling dat je Mind bent en er ‘dus’ nooit iets met je aan de hand is, geen bewijs van jouw ‘gelijk’, maar gedachten zijn? Waar het geluk van Mind gewoon in zit?
Check even: haal je adem? Stroomt je bloed? Klopt je hart? Mooi. Dan ben je 100% mens en 100% verbonden met Mind. Of je nu blij bent of bang. Of je nu boos bent of kalm. Daar hoef je niets voor te doen. Misschien kun je het tegensputteren laten?
(Of niet hè, het maakt je niet minder Mind)
