In een gesprek deze week kwam het woord Eenvoud weer eens op. Natuurlijk. De kern van wat we de 3 principes noemen IS ook pure eenvoud. En dan niet als streefpunt (ik moet mijn leven of de organisatie vereenvoudigen! Hoe doe ik dat en waar begin ik?), maar als verwijzing naar, of herinnering aan, de aard van het leven. Daar hoef je niets voor of aan te doen. Het is al zo.
Wie dat inziet, kan dingen gaan láten. Doorprikken. Moeiteloos bewegen vanuit wijsheid, helderheid of gewoon gezond verstand. De volgende stap nemen en dan opnieuw kijken.
Maar het leven lijkt natuurlijk wel heel ingewikkeld! Moet je kijken hoe organisaties en overheidsdiensten in elkaar zitten en werken! En weet je wel hoe ongelooflijk complex mijn persoonlijkheid is en mijn ontwikkeling is verlopen? In het gesprek dat ik voerde, zag ik origami voor me. Een Japanse vouwkunst waarbij van simpel papier met een paar handelingen prachtige kunstwerken worden gecreëerd.
Schitterende kraanvogels, draken en vlinders. En er zullen ongetwijfeld ook wel eens ‘misbaksels’ ontstaan. Het punt is; hoe ongelooflijk gedetailleerd en ingewikkeld het resultaat ook is, het blijft papier. Hetzelfde spul. En dat missen we nog wel eens in het dagelijkse bestaan. Pratend over de wens tot verandering in je organisatie of de noodzaak tot ontwikkeling van ‘jezelf’, al dan niet binnen de context van die organisatie, missen we het feit dat het allemaal denkconstructies zijn. Zonder uitzondering.
It’s all Thought! kunnen we lezen en horen van Sydney Banks. De man die ooit, met zijn zeer beperkte scholing, moeiteloos een natuurkundig probleem oploste waar wetenschappers al jaren mee bezig waren en maar niet uitkwamen. Ze misten een essentieel inzicht en hadden, even voortbordurend op de metafoor van vandaag, al heel lang staan staren naar en rotzooien met een ingewikkeld lijkend vouwwerk, maar niet opgemerkt dat het in de aard gewoon papier was. Daar mocht Syd hen op wijzen.
Leven is eenvoud in een vouw, dacht ik ineens, dat zich vanzelf ook steeds weer ont-vouwt.
