Wat wij ‘de 3 principes’ noemen is geen methode. Het is ‘gewoon’ een verwijzing naar je ware natuur (vormloos) en een beschrijving van je menselijke ervaring (vorm). En ook: hoe die twee, vorm en vormloos, eigenlijk Één zijn. Het is een simpele metafoor die inzichtelijk maakt dat er niets gedaan hoeft te worden met gedachten, gevoelens en ervaringen (je bent toch al te laat) dan ze steeds opnieuw en steeds dieper te (h)erkennen voor wat ze zijn. Gecombineerd met een besef van je goddelijke essentie (Eenheid) is dat het hele verhaal. Het totale pakket. Psychologisch en spiritueel, zou je kunnen zeggen.
Toch gaan de meeste vragen die we krijgen over ‘hoe om te gaan met’ of ‘hoe te kijken naar’ allerlei verschillende ervaringen. Of dat nu bepaalde gedachten en gevoelens zijn, specifieke concepten, andere mensen of situaties; er is de wens tot een methode. Een instructie. Die wil ik vandaag voor de verandering best eens geven. Voor wat het waard is. Want wie ben ik in vergelijking met de pure Wijsheid die jouw wezen al is en die je dus al-tijd tot je beschikking hebt? Helemaal Niets!
Maar goed, die dachten, gevoelens, concepten, ‘anderen’ en situaties dus. Je dagelijkse ervaringen. Met name de ‘nare’, de ‘minder leuke’. Want met plezierige ervaringen hebben we meestal geen probleem! Zou het een goed idee (of überhaupt mogelijk) zijn om ze te ‘gebruiken’ om te zien hoe het werkt? Is dat niet een handiger aanvliegroute dan ze maar willen veranderen, uit proberen te zitten, weg te willen hebben of proberen te fiksen? ‘Gebruik’ die ‘nare’ ervaringen om even stil te staan bij hoe het werkt. ‘Gebruik’ ze als een seintje dat je even in de war bent over hoe deze ervaring tot stand is gekomen (Mind, Consciousness, Thought). ‘Gebruik’ ze als een herinnering aan je stille, ware natuur. ‘Gebruik’ ze als een gelegenheid om die weer te ont-dekken. Hier, nu.
Dat is anders dan we gewend zijn. Meestal is een ‘nare’ ervaring het startsein van een verhaal, een analyse, verwoed graven, doordraven, om hulp roepen of pogingen tot oplossen en fiksen (van binnen of van buiten). Die neiging mag doorzien worden als nutteloze exercities van de persoonlijkheid en dan wegvallen. Op het eigen tempo. Jij (als fictief personage) hoeft ook dit niet te ‘doen’. Makkelijk toch?
Afbeelding van Pete Linforth via Pixabay
