Het idee dat je met de juiste focus en de goede mindset gouden bergen kan bereiken, beklimmen of ‘overwinnen’ vinden we heel aantrekkelijk. Het geeft ons het machtige gevoel van maakbaarheid en controle. We voelen ons de heersers over dit Universum. Of in ieder geval over het stukje dat we ‘mijn leven’ noemen.

We denken en geloven dan bijvoorbeeld: dit is mijn doel en die ga ik (soms koste wat kost) vervullen. Het is mijn verdienste als het lukt. Dan heb ik het allemaal goed gedaan. Dan heb ik succes behaald.

De keerzijde van deze manifestatiemedaille is: ik ben een loser als het ‘mislukt’. Ik heb niet het juiste gedaan of gedacht. Ik moet beter mijn best doen. Of de ultieme: ik kan het niet.

En voor wie aldus een burnout heeft gekregen van het streven, klinkt de boodschap dat je een golfbeweging in een immense oceaan bent, vaak als muziek in de oren. “Ooooohhhhh…ik gebeur gewoon! Leven leeft zichzelf in alles inclusief door mij! Ik besta helemaal niet los van het geHeel!” (Zie ons logo 🙂 ). Inderdaad.

Toch kan juist dit inzicht ook weer leiden tot een leuk, menselijk ‘loopje’. We maken er verstandelijk iets van en dan wordt het ‘alles, inclusief ik, gebeurt gewoon’ als een goed idee gebruikt. Als iets wat je kunt toepassen op je leven.

Je vergist je op deze manier echter nog steeds (of steeds weer) in wie je bent. Je kunt het merken aan conclusies als: “nou, dan ga ik maar op de bank zitten en doe ik nooit meer iets”. Of: “dan ben ik dus f*cked, want ik kan niets doen aan die eindeloze stroom negativiteit in mijn hoofd. Of met die razende angst in mijn lijf. Lekker dan.” Zo lijk je een slachtoffer van de wil van Mind. En is even uit het oog verloren dat die creatie inclusief ‘ik’ was. (Die vergissing gebeurt ook gewoon hoor 🙂 .)

Waar ik eigenlijk of uiteindelijk heen wil met dit stukje is het volgende inzicht: je bent niet almachtig en je bent ook geen een slachtoffer. Je bent niet.

Er is geen gulden middenweg tussen almachtig en onmachtig; beide zijn illusoir. En wel hierom: degene die je de macht of de onmacht toekent, degene die de macht over het leven moet uitoefenen en degene die slachtoffer zou zijn van het leven (IK!) is een idee. Een hardnekkige, optische illusie van afgescheidenheid, aldus Einstein. Een concept dat je beter kunt laten varen, volgens Syd. Een misverstandje, zeggen de Slagersdochters.

Image by Karolina Grabowska from Pixabay

Share This