Eckhart Tolle schreef er een boek over: De kracht van het NU. Vele anderen wijzen ook steeds naar het feit dat als we nou maar in het NU kunnen zijn, we geen problemen hebben.  En ik vermoed zomaar dat je ook in onze blogs regelmatig een dergelijke verwijzing tegenkomt.

Verwijzen naar ‘in het nu zijn’ heeft ook zo’n lekker makkelijk opdrachtje in zich: kijk niet naar het verleden want daar kun je niks meer mee én de toekomst kun je niet voorspellen dus die is ook zinloos. Blijf maar lekker in het hier en u. Ik vind hem zelf wel fijn ;-).

Terwijl ik zojuist iets dergelijks aan één van de deelnemers aan onze opleiding appte, plopte er ineens de vraag op: “Is er wel een NU?”. Want wáár hebben we het eigenlijk over, met dat nu?

Als je goed kijkt, is NU nooit meer dan een in vliegende vaart voorbij trekkend momentje. Voor je dat moment goed en wel hebt beschouwd, zijn er al meerdere (mili-)seconden voorbij en is wat je net als NU beschreef, alweer verleden tijd. Diezelfde verleden tijd waar we volgens de guru’s niks meer mee kunnen.

Doe je even mee met een bestaan-het-nu-eigenlijk-wel experimentje?

Okay, daar gaan we:

Denk even aan NU.

Herken je dat er gedachten opkomen om dat nu te beschrijven? En dat dit best wel veel verschillende gedachten zijn?

Hier, op dit moment, komt er bij mij bijvoorbeeld op: “Ik zit op een stoel. De kat springt van de stoel naast mij. Het regent”. Op het moment dat de springende kat in mijn bewustzijn is, is de stoel van de gedachte ervoor dat al niet meer. En de gedachte over de springende kat is er – als ik goed kijk – net nadat de rode kater die sprong waagde. Zelfs die feitelijke gedachte gaat dus al niet eens over NU maar over iets wat een paar milliseconden daarvoor plaatsvond.

We zijn dus altijd te laat. Wat er ook gedacht, geconcludeerd of vastgesteld wordt… het lijkt het NU nooit te kunnen pakken.

Als ik er scherp naar kijk, kom ik daardoor tot de conclusie dat ook NU een concept is. Misschien een fijn concept omdat het ons helpt minder bezig te zijn met nodeloos denken aan vroeger en de toekomst. Een handig concept om te wijzen naar de diepere waarheid dat wat we waarnemen “een illusie is binnen tijd, ruimte en materie” zoals Syd Banks het verwoordde.

Wat blijft er over als zelfs NU een concept is en je zelfs met NU achter de feiten aanloopt? Waarom zou je überhaupt aan die gedachten-exercitie beginnen?

Omdat het je de weg kan wijzen naar een fundamentele waarheid achter alle woorden. Een waarheid die niet in woorden te vatten is, waar geen regels voor gelden als “In het nu zijn” maar die we allemaal, zonder dat te weten, kennen. Hier, aan mijn kant, wordt die waarheid ervaren als een rustige, stabiele constante die elk geregel en gedoe van dit aardepakje overbodig maakt. En daar zit het échte gemak waar wij het altijd over hebben ;-).

Ik ben benieuwd wat jij ziet!

Share This