“Die meid is gewoon helemaal van God los” zegt de dame in de trein vanachter haar mondkapje tegen de vrouw tegenover haar, die grif instemt met deze stelling. Ik heb geen idee over wie ze het hebben, maar ik weet wel dat de uitspraak niet klopt. Geen mens op aarde kan ‘van God los zijn’.
En laten we dat vooral uit de religieuze sfeer halen die het woord ‘God’ voor velen met zich meebrengt, en richting de neutrale metafoor van de 3 principes gaan. Dan komen we uit bij Mind, het principe dat wij wel vertalen als Levensenergie of simpelweg Energie. Datgene wat in de natuur onzichtbaar, maar o zo duidelijk, haar werk doet in alle groei, bloei en de seizoenen. Dat wat heel en ondeelbaar is, al nemen wij dat anders waar omdat we onderdeel zijn van de illusie van afgescheidenheid; de illusie van tijd, ruimte en materie. Mind is de ongrijpbare intelligentie die je lichaam aan de praat houdt.
Dat laatste is een aanwijzing dat we niet (nooit!) ‘van God los’ kunnen zijn. Of, in onze termen, ‘van Mind los’. Je bent daar altijd mee verbonden; je bent er een aspect of een uitdrukking van. Je zou het zelfs kunnen omschrijven als: je bent een gedachte in Mind, en er als zodanig dus ook niet los van.
Geloof dit vooral niet hoor, maar check zelf; klopt je hart? Haal je adem? Mooi, dat is wat we Mind noemen. Of Levensenergie. En welke mening we ook mogen hebben over een medemens; wetend dat die ‘ander’ dezelfde Energie als ware natuur heeft kan ons zomaar doen beseffen dat we in essentie allemaal Een zijn (Een-ergie!). Als een oneindig lang snoer met lampjes die door één energie oplichten.
Als dat een stap te ver lijkt, zou het ons in ieder geval kunnen inspireren daar eens nieuwsgierig naar te worden. Dan zouden we, in plaats van te (ver)oordelen en afstand te nemen, in plaats van te menen dat wij een groter licht zijn dan de ander, dichterbij elkaar kunnen komen. Misschien wel zó dichtbij dat de onderlinge grenzen vervagen. Dan vinden we elkaar waar we altijd en eeuwig verbonden zijn. In Mind. Nergens los van.
