Geliefde houdt van het golfspel. Daar hoort voor hem niet alleen het spelen, maar ook het kijken naar golfen bij. Wedstrijden natuurlijk, maar ook video’s van oude en nieuwe golfhelden. Vanaf de zijlijn (de bank dus) meekijkend, is het verbazingwekkend om te zien hoeveel verschillende theorieën er in de loop der eeuwen zijn ontwikkeld met betrekking tot dit van oorsprong Nederlandse spel waarbij je met een stok tegen een balletje slaat om die in een putje te krijgen.

Theorieën over de houding, de grip, de juiste clubs en andere materialen, de voorbereiding op een slag en natuurlijk ook over je ‘mindset’ (wat dat ook moge zijn). Daar kun je eindeloos over praten en met elkaar van inzicht over verschillen. Je kunt steeds nieuwe (betere!) theorieën ontwikkelen, al dan niet aan de hand van zeer geavanceerdere metingen, met behulp van hypermoderne apparatuur.

Het leuke is, dat de wedstrijdscores in de loop van al die tijd en met de toevoeging van al die theorieën, niet significant beter zijn geworden. Er zijn altijd al golfvirtuozen geweest met heel lage (dat zijn dus ‘goede’) scores. Interessant.

Laatst stuitte Geliefde op een paar heel oude filmpjes van een man die de allerbeste golfer ooit was. Geboren in 1915 en van gemengd ras mocht hij echter niet aan officiële wedstrijden deelnemen, dus had hij zich maar gespecialiseerd in demonstraties geven en ongelooflijk goeie trucjes uithalen met clubs en ballen in holes. Niemand, ook niet de huidige duurbetaalde en intensief begeleide golfers, kon zo frank en vrij en goed golfen als deze man. Hij deelde ook zijn ‘geheim’: gooi alle theorie maar weg.

Ik vond er een mooie parallel inzitten met de 3 principes. Die geen theorie zijn, maar een simpele beschrijving. En vooral wijzen in een richting waar je vervolgens zelf moet kijken. Naar binnen. Syd moedigde iedereen aan die ‘iets’ (Waarheid) gehoord had in zijn communicatie, direct het cassettebandje met zijn lezing uit het raam van de auto te gooien en verder te rijden (leven). Je hebt geen theorie nodig om te beseffen wie je werkelijk bent. Dat is iets van alle tijden en culturen. Er zijn altijd al mensen geweest die zich in een flits realiseerden dat ze al verlicht waren en dat alleen de tijdelijke vormen (Denken) iets anders voorschotelden. Na tientallen jaren hard studeren, een meester volgen, mantra’s zingen en zelfonderzoek of….. ‘zomaar’, zoals bij Sydney Banks.

Kijk ook even, analoog aan het golfspel: is ons mentale welzijn verbeterd met alle psychologische en psychiatrische theorieën die we nu hebben?

De 3 principes zijn slechts een metafoor waarmee Sydney Banks beschreef hoe de menselijke ervaring tot stand komt (zodat je je daar niet meer zo druk om hoeft te maken) en waarmee hij uitnodigde om ook dáár voorbij te kijken. Naar de universele werking. Wat mij betreft zijn de 3 principes de meest nuchtere, westerse, psychologische en kortste omweg naar die realisatie van eenheid en heelheid. Waarbij ik altijd hoop dat we niet verdwalen op de omweg. Waarmee ik bedoel dat we van de 3 principes een theorie gaan maken. Of dat we van de ‘gevolgen van inzicht’ een theorie dan wel opdracht gaan maken.

Kijk even of je dat bij jou per ongeluk het geval is:

-Je wilt precies en tot in detail uitpluizen welk principe wat doet en waar voor staat. Wat de ‘volgorde’ is en of de afzonderlijke woorden te vergelijken zijn met woorden uit andere spirituele of psychologische stromingen. Dit heeft geen nut, tenzij je een nieuw tijdverdrijf zoekt.

-Je vraagt je af of die 3 principes zeggen dat je in het hier en nu moet zijn. Of dat je gewoon vertrouwen moet hebben. Of je gedachten moet laten gaan. Of dat je niets persoonlijk meer moet nemen. Of je gevoelens moet accepteren. Of jezelf en anderen als heel moet gaan zien. Of compassie moet betrachten. Of je anders moet gaan gedragen. Dit kunnen allemaal prachtige en haast onvermijdelijke bijverschijnselen van inzicht zijn, maar luiden nooit onze opdracht. Want er zitten geen opdrachten in de 3 principes.

Samengevat kun je dus ook met betrekking tot de 3 principes zeggen: gooi alle theorieën maar weg. Of liever, voordat je daar een opdracht in hoort 🙂 : hou je er niet mee bezig.

Dan blijft, vanzelf en heel natuurlijk, het leven over dat je al bent, altijd al was en altijd zult zijn.

Foto © Rob Tol

Share This