De term ‘eenzijdige berichtgeving’ zie ik de laatste tijd regelmatig voorbijkomen. Het gaat dan om media die maar één kant van een kwestie belichten. De nieuwsconsument neemt dit dan aan als de waarheid (het staat in de krant/ het was op het journaal), zoekt naar andere invalshoeken (misschien in ‘alternatieve’ media) of komt zelf met een frisse kijk op de zaak, die vervolgens al dan niet als waarheid wordt verkondigd.
Ik keek naar de term en dacht: zolang we ons een poppetje in de wereld wanen, zolang we de vleesgeworden denkconstructie die we in de vorm zijn (het aardepakje!) als uitgangspunt nemen, krijgen we altijd eenzijdige berichtgeving in ons bewustzijn. Kijk je met me mee?
Alles wat ons dwarszit of behaagt, elk gevoel dat ons bekruipt of overspoelt met betrekking tot een onderwerp is eenzijdige berichtgeving. Want het gaat uitsluitend over ‘mijn’ realiteit. Het persoonlijke. Ook al heb je daar de hele wereldbevolking, de hele mensheid in betrokken; het blijft beperkt tot JOUW wereld, de wereld die je waarneemt, die vorm gekregen heeft via jouw gedachten of perceptie of waarneming in jouw bewustzijn. Alle interne en externe berichtgeving gaat daarover. Alle informatie die je verwerkt en alle gedachten die in je opkomen. Het goede nieuws en de nare boodschappen. De zogenaamde feiten en fabeltjesfuiken.
‘Het gaat mis met mijn werk, mijn lichaam, mijn gezin, mijn geestelijke gezondheid, mijn cultuur, mijn geloof, mijn land, mijn inkomen, mijn leven, mijn wereld’. Of: ‘het gaat geweldig met mijn werk, mijn lichaam, mijn gezin, mijn geestelijke gezondheid, mijn cultuur, mijn geloof, mijn land, mijn inkomen, mijn leven, mijn wereld.’
De berichtgeving gaat altijd over dat wat jij ziet en dat wat jij kent, zelfs als het over een groots begrip als ‘de natuur op aarde’, ‘de mensheid’ of ‘het heelal’ gaat. Dan heb je het over wat JIJ ziet, wat JIJ denkt te weten, wat JIJ kent, wat JIJ waarneemt, wat JIJ geleerd hebt, wat JIJ voelt.
En dit geeft niets en je hoeft niet je best te doen om dit te veranderen, maar als je hier nieuwsgierig naar bent en openstaat voor wat ik in dit stukje even ‘Universele berichtgeving’ noem, lees dan nog even verder. Vraag je samen met mij af of er geen volkomen neutrale Bron van alle berichtgeving bestaat. Die enkel pure Liefde stuurt (of eigenlijk: IS), op niets en niemand gericht en niets en niemand uitgezonderd.
Het hoeft geen secundaire bronnen te raadplegen, want het is de primaire bron. Het hoeft niet te factchecken, want het is het enige ware feit van zichzelf. Het hoeft niet te worden aangehangen of bestreden, want het is al de essentie van alles. Het hoeft niet de neutraliteit te bewaren want het IS het neutrale midden. Het is niet alternatief of mainstream; het is de enige stroom (Leven!) die er is. En op universeel niveau is dat wat jij bent. De rest is tijdelijke, voorbijgaande berichtgeving.
Realiseer je dat en maak je niet druk :-). Of wel.
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
