Het meest lastige onderscheid om te maken binnen het paradigma van de 3 principes lijkt te zijn: het verschil tussen Denken als (het oneindige, creërende) principe en de persoonlijke gedachten. De woorden, zinnen en verhalen die door je hoofd lijken te razen of te kabbelen.
Ik doe een poging tot verheldering.
Gedachten zijn maar één van de vele creaties, één van de vele uitingen van het onderliggende principe Denken. Zoals je huidige gewicht maar één van de vele manieren is waarop het onderliggende principe zwaartekracht zich manifesteert en kan worden waargenomen of gemeten, in de vorm.
De natuurlijke wereld zoals ‘ie lijkt te bestaan, kan niet functioneren zonder het principe zwaartekracht. Op dezelfde manier kan de hele wereld zoals deze verschijnt niet bestaan, niet gedefinieerd worden, zonder het principe Denken. Denken is de ‘oorzaak’ van de hele wereld-in-de-vorm, zou je kunnen zeggen.
In het kader van deze vergelijking mijmer ik: het steeds blijven bestuderen en delen van je persoonlijke gedachten (hoewel zeer welkom, omdat het er soms nu eenmaal uit lijkt te moeten) is eigenlijk hetzelfde als het steeds meedelen van het aantal kilo’s dat je weegt.
Terwijl het eigenlijk vele malen interessanter is om te kijken wat het onderliggende principe daarvan is. In het geval van zwaartekracht; wow, zwaartekracht! Een magisch en mysterieus gegeven dat verantwoordelijk is voor het vallen van voorwerpen. Het zorgt er voor dat de maan in een baan om de aarde blijft, dat de aarde zelf in een baan om de zon blijft draaien, en dat de zon op zijn beurt samen met alle andere sterren van de Melkweg om een zeker middelpunt heen blijft draaien. (Wikipedia)
Zo is het in mijn ogen ook veel interessanter en fundamenteel ‘helpender’ om te kijken naar het magische, mysterieuze principe Denken als de ‘oorzaak’ van alle creatie. Van de schijnbare dualiteit. Als de brug tussen het vormloze Niets en het vormgekregen Alles. Onmisbaar voor het bestaan dus, en totaal onpersoonlijk. En ja, dit principe zorgt er óók voor dat je kunt denken. Dat er een persoonlijke ervaring kan (lijken te) zijn. De gedachtewereld waar ‘jij’ in leeft of waar ‘jij’ onderdeel van uitmaakt en die we zo graag willen controleren en manipuleren (en ook dat zijn gedachten).
Binnen het paradigma van de 3 Principes beschrijven we wat er gebeurt. Hoe het werkt. We zeggen niet dat jij iets moet of zelfs maar kan veranderen. Wat ons betreft is het, en ben jij, perfect zoals je nu verschijnt. En toch, paradoxaal genoeg, kan het inzien van hoe het werkt, van wat jij ten diepste bent en wat deze wereld ten diepste is, wonderen doen. Het leven lichter maken in psychologisch opzicht, en soms zelfs in kilo’s :-).
Omdat je ziet dat het niet om de inhoud van je persoonlijke mind gaat. Hoe prachtig of hoe vreselijk ook. Omdat je je realiseert dat alles in de kern ‘van hetzelfde spul’ is: pure Mind. Of puur Bewustzijn, of puur Denkvermogen. Drie namen voor hetzelfde. (Syd Banks: “wil je het simpel? Weet dan dat er eigenlijk maar één Principe is”).
Afbeelding van Vidmir Raic via Pixabay
