In een flits zag ik ergens voorbij komen dat er over een nieuwe wet gepraat zou worden. Die heette ‘de wet op de zelfidentificatie’. Dat woord maakte me nieuwsgierig naar wat dit in zou moeten houden en ik las: ‘deze wet zou elke vrouw of man het recht geven om naar willekeur van sekse te wisselen, ook met een biologisch onveranderd lichaam. Nu is daar nog een verklaring van een deskundige voor nodig en moet je boven de 16 zijn, straks niet meer‘.
Ik dacht: die vrijheid van identificatie IS toch al zo? Even buiten het wettelijke geneuzel om; de mens kan zich werkelijk OVERAL mee identificeren, lijkt me.
En dat doen we dan ook. We identificeren onszelf als verlegen, als zelfverzekerd, als HSP, als slachtoffer, als dader, als angsthaas, als durfal, als Nederlander, als Ajax-supporter, als handig type, als kluns, als vader, als moeder, als werknemer of -gever, als links of rechts, als hoog- of laagbegaafd, als lid van een familie of clubje, als outcast, als huismus, als straatkat, als lichaam, als persoonlijkheid. Ik ben een mens! Een man! Een vrouw! Een kind! Een onzijdig wezen! Oh, nee, nu voel ik wat anders en ben ik DAT! Enzovoorts enzovoorts.
En ja, je kunt kennelijk ook, zoals de nieuwe zelfidentificatiewet voorstelt, naar willekeur wisselen. Dacht en geloofde je eerst misschien dat je een mislukkeling was en identificeerde je je daar mee, en dan ineens, hoppa; voel je je en identificeer je je als geluksvogel! Zo vloeibaar als wat.
Kortom, er kan identificatie plaatsvinden met ALLES, met ELKE ervaring, met ELK gevoel en uiteindelijk dus ook met het mens-zijn, of het ikje (‘ik ben ook maar een mens’ zeggen we dan, leugenaars als we zijn). Geeft niks, natuurlijk. Want het lijkt ook zo en het wordt ook zo beleefd en dat hoeft niet ontkend te worden. Kennelijk is dat het spel van het leven. Mind doet alsof het iets of iemand anders is. Identificeert zich als mens. Magisch!
Die ‘wet’ is dus van alle tijden en altijd al in werking. We realiseren ons alleen niet (altijd) dat we in wezen de ongeïdentificeerde ruimte zijn (Mind) die via een Denkproces in een vorm verschijnt, waargenomen wordt, en zich gelijktijdig daarmee kan identificeren.
Maar nu, in het kader van de invoering van deze wet dacht ik: geen identificatie, is dat ook een optie? En dan niet om hip gender- of anderszins neutraal te zijn, maar vanuit het besef dat het gewoon nooit waar is, die identificatie, hoe echt de tijdelijke realiteit er ook uitziet en aanvoelt.
Hou gewoon op met ALLE identificatie. Als je wil, hoor. Niets moet, alles mag. Kijk maar wat er wil gebeuren. Zonder identificatie doen we een stapje (of eigenlijk; een forse stap) terug naar de ongeïdentificeerde ruimte. Gaan we een stukje dieper dan die tijdelijke vormen. Zijn we gelijk van AL het gediscussieer, gezeur, getouwtrek, getwijfel en gedoe af.
Afbeelding van Tobias Heine via Pixabay
