Disclaimer (sorry, daar heb ik er de laatste tijd nogal veel van, maar de dingen die ik schrijf ‘verkeerd’ interpreteren is heel makkelijk voor de menselijke mind): dit is geen opdracht om niets meer te doen. Dat kan niet, zo werkt het niet en jij, wie je denkt dat je bent, gaat daar ook niet over. Sterker nog; die IS er niet eens. Goed. Komt ‘ie:
Soms zien we mensen heel veel moeite doen om ‘hun leven op orde’ te krijgen. Hard zoeken naar een baan die bevalt, eindeloos jagen op een partner die past en krampachtig ploeteren voor een hoeveelheid geld die genoeg is. We gaan aan het werk met ons hoofd zodat de dingen gaan zoals wij vinden dat ze zouden moeten gaan. Zodat andere mensen doen wat wij denken dat ze moeten doen. Kennelijk voelen wij ons het middelpunt van een Universum. En op een bepaalde manier is dat ook zo, omdat het ‘jouw’ wereld is die je waarneemt. Een wereld die van binnenuit geprojecteerd wordt.
Als we dat leven op orde willen krijgen, knutselen we dus eigenlijk aan projecties die (nog) niet aan onze zelfbedachte eisen voldoen. In plaats van rustig te kijken wat er eigenlijk projecteert en hoe dat dan werkt.
En als we dat niet in de gaten hebben, wordt het leven ingewikkeld, moeizaam en hard ploeteren. Laatst vergeleek ik dat met in het bos lopen op een novemberdag, waarnemen dat er (nog?) blaadjes aan de bomen zitten, menen dat dat niet klopt met jouw beeld van dit stadium van de herfst, en dan al die bladeren stuk voor stuk van de bomen af rukken. Totdat het beeld naar jouw tevredenheid is.
Zie je ’t voor je? Ook hoeveel werk het is om voortdurend projecties (andere mensen, situaties, concepten) proberen te controleren en managen?
Natuurlijk is het van de natuur en de herfst eenvoudig te zien dat ze gewoon gaan zoals ze gaan, en lijkt het of je over andere aspecten van je (het) leven wél macht kunt uitoefenen, maar zou dat geen overschatting van ons illusoire zelf kunnen zijn? Zou dat geen misverstand over de aard en werking van het leven kunnen zijn? En zou het geen onmiddellijke en oneindige rust ‘opleveren’* als dit (h)erkend wordt? Stop met bladeren van de bomen rukken! Relax. Alles is perfect en in flow. Kijk maar (goed).
*opleveren tussen aanhalingstekens, omdat het in werkelijkheid geen resultaat is, maar een blootleggen van wat al zo IS.
