Afgelopen maandag zag en las ik iets op Twitter. Het was een filmpje met een grote groep feestende supporters die in de begeleidende tekst ‘voetbalgekkies’ werden genoemd. Er werd ook gerefereerd aan een eerdere gebeurtenis waarbij eveneens veel mensen buiten bijeenkwamen. Toen was een koninklijke verjaardag de reden. Zij werden ‘Oranjegekkies’ gelabeld in de tweet.
Ik ben geen aanhanger van een voetbalclub en ook geen aanhanger van het Koninklijk Huis. Toch snap ik best dat je iets leuk kunt vinden of zelfs ergens fan van kunt zijn en je enthousiasme daarover wilt delen met anderen. Maar wat maakte deze mensen in de ogen van de Twitteraar nu gekkies? Ik vroeg ernaar en kreeg het antwoord dat de feestende mensen asociaal waren (gek dus) omdat het druk was in ziekenhuizen. Na een paar gedachtegangen doorgewandeld en met elkaar verbonden te hebben snapte ik het: degene die dit twitterde was een aanhanger van het concept pandemie en/of het idee ‘maatregelen’. En als aanhanger van het ene, ben je blijkbaar tegen (het gedrag van) aanhangers van iets anders.
Waarschijnlijk vinden Ajax aanhangers alle Feyenoord fans gek. En staan Koninklijk Huis aanhangers (monarchisten) lijnrecht tegenover republikeinen. Ik vermoed dat atheïsten niet gecharmeerd zijn van de aanhangers van een godsdienst. En hoor sommigen die men tegenwoordig ‘schapen’ noemt (aanhangers van het idee van een pandemie en/of maatregelen die in dat kader worden genomen) smalend praten over hun tegenhangers; de ‘wappies’, die uiteraard heel andere ideeën hebben. En vice versa. Het lijkt onvermijdelijk te zijn: als aanhanger heb je ook tegenhangers.
Zelf ben ik een aanhanger van niks. Of eigenlijk van Niets. Zelfs niet van de 3 Principes, want hoewel ik ze de meest geniale beschrijving vind van de werking van de menselijke ervaring en onze ware natuur, zijn andere woorden en stromingen (of de stilte) die naar hetzelfde wijzen mij ook prima. En zal ik niemand bestrijden of beschimpen die een andere kant opkijkt. Sydney Banks zei letterlijk: “word geen volger”. Geen aanhanger dus. Niet van hem en niet van zijn woorden. Hij wilde geen enkele aanhanger hebben en moedigde mensen aan om zelf te kijken en niets zomaar van hem aan te nemen. Kunnen we dat ook bij andere ‘zaken’? Bij alles?
Wie dat durft, nergens bij te horen, nergens aan te haken, geen (serieuze) aanhanger van wie of wat dan ook te zijn, kunnen we misschien een los later noemen. Als je al een term of label nodig hebt (niet dus). Wat een vrijheid.
Afbeelding van Keith Johnston via Pixabay
