“Is deze vreselijke angst ook ‘maar’ een gedachte?” Zomaar een voorbeeld van een vraag uit de dagelijkse praktijk van Shift Academy. En hoe begrijpelijk die vraag ook is, we zitten daarmee een paar stappen te ver in het ‘proces’ van creatie.
De ervaring is al beleefd, benoemd en beoordeeld.
Beleefd als een soms heel fysieke sensatie, misschien in combinatie met een gedachtentornado. Benoemd als angst. Beoordeeld als vreselijk. En iets vreselijks willen we niet, dus daarmee begint het grote knutselen aan wat al IS. Het wegpoetsen of oppoetsen, het onderdrukken of wegdrukken, het relativeren of opblazen, het ombuigen of ergens voor gebruiken, het accepteren of omarmen. We zijn er maar druk mee met z’n allen. En het werkt niet, want we vervallen van de ene therapie in de andere. Van de ene verslaving in de andere en van de ene spirituele stroming in de andere.
Terwijl alles wat je wilt te vinden is in de realisatie wat die ervaring is: een beweging van gedachten in het bewustzijn binnen de oneindige ruimte van je ware natuur.
Die gedachten zijn tijdelijk en illusoir, waar je ware natuur de constante is. Daaruit volgt (wat mij betreft) dat er niets gedaan hoeft te worden met of aan een ervaring die al beleefd/ gecreëerd/ tot stand gekomen is. Simpelweg omdat ‘ie al vorm gekregen heeft. Er al IS. ‘After the fact’ noemen we het ook wel. Of ‘oud nieuws‘ in nuchtere Slagersdochterstermen. Het benoemen en beoordelen is dus mosterd na de maaltijd. En het bestrijden (meestal de volgende stap) al helemaal.
Wat maakt het uit hoe die ervaring heet? Of het angst genoemd wordt, of opwinding, of pijn, of depressie of verkramping? Wat doet een beoordeling als ‘diep’, ‘erg’ of ‘vreselijk’ er toe? Voor wie inzicht krijgt in de werking van het systeem van ervaren kan het benoemen en beoordelen zomaar wegvallen. Is bestrijden niet langer logisch. Waarna er puur het beleven overblijft. Een steeds veranderende flow van ervaringen. Wow, wat een belevenis!
Dit. Wat er nu verschijnt. Deze beleving, ervaring of creatie. Zonder te interpreteren. Zonder af te wijzen of aan vast te klampen. Zonder ‘m persoonlijk te maken (MIJN ervaring!). Zonder analyse.
Dit. En het gebeurt al; dit kan niet anders.
Image by Gerd Altmann from Pixabay
