Ken je dat gevoel dat je iets wilt doen om je bedrijf te laten groeien maar in een impasse raakt? Als een konijntje dat in de koplampen kijkt, kom je tot stilstand waar je eigenlijk dóór wilt gaan. Door moet gaan, misschien zelfs, maar het lukt niet.

Je loopt vast op een te implementeren techniek of komt niet toe aan wat belangrijk lijkt. Het boek dat al jaren in je hoofd zit komt maar niet op papier. Het webinar dat voor klanten moet gaan zorgen komt niet van de grond. De website is een slap aftreksel van wat het eigenlijk zou moeten zijn maar je kunt jezelf er niet toe zetten om een beetje behoorlijke teksten te schrijven. Je roept al jaren dat je een nieuwsbrief, blog, videokanaal of podcast zou moeten starten maar óf bleef het bij roepen óf liet je het er na een paar afleveringen bij zitten.

Voor veel ondernemers zorgt het konijntje-in-de-koplampen-effect dat ze in een nare vicieuze cirkel terechtkomen. En cirkel die van “shit, ik zou dit moeten doen” via “ik doe het alsmaar niet” en “wat is er mis met mij dat ik dit niet doe?” weer terug is bij “shit, ik zou dit moeten doen”. En de cirkel is rond terwijl je bedrijf (in jouw ogen halfslachtig) door suddert of doodbloedt.

Als je dit herkent, dan herken je waarschijnlijk ook dat je oneindig na kan blijven denken over je impasse en dat je daar niet vrolijker van wordt. Logisch, want wat je denkt, wordt steeds negatiever met elke stap die je zet in je vicieuze cirkel. Omdat we als mensen nu eenmaal onze gedachten voelen (doordat ons bewustzijn als een geweldige special effects afdeling van een filmproductie emoties en lichamelijke reacties in de strijd gooit om het levensecht te maken) leidt het negatieve denken onvermijdelijk tot een lagere gemoedstoestand of, in het Engels, state of mind.

Zonder het te willen – en vaak ook zonder het te merken – verdwijnen je inspiratie en creativiteit even snel als je gemoedstoestand daalt. En met die dalende inspiratie en creativiteit weet jouw innerlijke konijntje totaal niet meer wat het moet en blijft het stil zitten. Starend. Verstard.

Wat helpt, is om te herkennen dat je jezelf in een verstarring denkt. Zodra je gaat zien dat het je gedachten zijn die je in de weg zitten, ontstaat er ruimte. Wanneer je herkent dat je negatieve gevoel en je verstarring niet voortkomen uit een situatie maar puur en alleen het gevolg zijn van gedachten-met-special-effects dan verliezen ze hun realiteitsgehalte.

Dan gaan de koplampen uit en kom je in beweging. Dág, konijn! Hallo inspiratie!

PS: Wil je eens op een andere manier kijken naar ‘in actie komen’ dan je tot nog toe deed? Investeer dan in de online training “Implementeren in Flow”.

Share This