‘Nu komt zijn ware aard boven’, zeggen we als iemand die over het algemeen vriendelijk en behulpzaam is, ineens boosaardig of egoïstisch gedrag vertoont. Dat vind ik een interessante omkering. We gaan er met deze uitspraak vanuit dat onze medemens pas laat zien wie hij werkelijk is op dergelijke momenten. Volgens mij is het precies andersom.
De mens is van nature liefdevol. Maar hij lijdt onder een misverstand. Het misverstand dat zijn onzekere of stressvolle gedachten waar zijn. Begrijpelijk, want zo voelt het ook. En als hij erin trapt, kan er dus in zo’n moment van onzekerheid of stress de neiging zijn om uit te vallen of aan te vallen. Om zich heen te slaan of te schreeuwen. Dat heeft niets met zijn ware aard te maken. De ware aard (liefde, welzijn, ontspanning, geluk) wordt dan juist verlaten voor een tripje naar het land van Bang en gedrag dat dáár logisch lijkt. Want in het land van Bang ziet iedereen eruit als je vijand en moet je het leven zelf regelen en sturen. In het land van Bang ben je klein en alleen en moet je vechten voor je bestaan.
Als we ons dit zouden realiseren wanneer een vriend of gezinslid of politicus boosaardig of egoïstisch gedrag vertoont, zou er al veel gewonnen zijn.
