“Maar wat zou je dan doen als…” en wat volgt is een uiteenzetting van een situatie waar de vragensteller moeite mee heeft. Een relatie die niet lekker loopt, een kind dat uit de bocht vliegt, een baan die de keel uithangt. Natuurlijk zou ik met een antwoord op de proppen kunnen komen. Het is heel simpel om oplossingen voor anderen voor te stellen, maar die zijn niet écht relevant. Het probleem zit namelijk niet in mijn hoofd, maar in het hoofd van mijn gesprekspartner. En aan omdenken doe ik liever niet. Het gaat om doorZIEN hoe we als mens onze problemen creëren en dat kan alleen degene die het probleem ervaart.
Een advies hoe te handelen of hoe te denken werkt misschien tijdelijk en exclusief voor de situatie die besproken wordt. Een EIGEN inzicht over de aard van je gedachten en overtuigingen kan werkelijke opheldering opleveren. Dat helpt je om iedere situatie of probleem te doorzien. Zo heb je altijd (nou ja….) een gezond-verstand-respons in plaats van een antwoord dat voortkomt uit angst, frustratie of boosheid. Of je ziet (vaak) dat je niets hoeft te doen. Omdenken en tijdelijk oplossen kan iedereen voor je; definitief doorzien doe je zelf.
