Alle voorwerpen om ons heen waren in eerste instantie een idee van een mens. Dat geldt ook voor alle denkbeelden, ideaalbeelden en waanbeelden. Voor alle normen en waarden en regels. Alle maatstaven en eisen; alle culturen en religies; ooit bedacht door een mens. Hoe prachtig of verwerpelijk (in jouw ogen) ook.
En vervolgens gaan we geloven dat ze waar zijn. Dat we ons eraan moeten conformeren, eraan voldoen, ernaar leven. Soms kijken we naar elkaars ideeën en lachen we erom of strijden we er om: ‘Jij niet slim/slank/snel genoeg? Natuurlijk wel!’ ‘Hoezo moet onze relatie aan die voorwaarde voldoen? Natuurlijk niet! ‘Belachelijk, die religieuze rituelen waar zij zich aan onderwerpen!’ ‘Je moet natuurlijk wel…’ Soms kijken we naar onze eigen ideeën en lijden we eronder: ‘Ik ben niet zelfverzekerd genoeg.’ ‘Ik voel me hier niet thuis’. Waarbij we even over het hoofd zien dat we praten over iets wat in eerste instantie al volkomen (en letterlijk) uit de lucht gegrepen is.
Wat zou er veranderen als we ons dit zouden realiseren? Dat geen enkel denkbeeld waar is en binnen een fractie van een seconde door een nieuwe gedachte kan worden vervangen (die ook niet waar zal zijn)? Wat zou er gebeuren als we onze zelfbedachte en zelfopgelegde ideeën niet langer serieus namen? Ik voorspel vrijheid.
