Hij staat gebogen over zijn telefoon naast zijn fiets, op het fietspad door het bos. Fronsend, bijna stampvoetend boos en gestrest. Ik schat hem een jaar of 16. Als hij mij in het vizier krijgt stapt hij stoer, met een niets-aan-de-hand houding weer op. Ik kijk hem in zijn ogen, groet en knik hem bemoedigend toe. Hij knijpt direct in de remmen. “Mevrouw, mag ik iets vragen?” “Natuurlijk” antwoord ik. “Weet u misschien waar we zijn?” Ik wijs achter mij, waar ik net vandaan kom, en zeg: “Ja hoor, vlakbij Huizen. Dit pad af en voorbij de bomen ligt het.” Zijn gezicht en hele lijf ontspant. “Oh, gelukkig!” zegt hij. “Dan weet ik het daar vandaan wel te vinden, dank u wel!” “Fijn.” glimlach ik. De jongen stapt opnieuw op, nu blij, en fietst verder, zijn bestemming tegemoet.

Eigenlijk doen we bij Shift Academy niets anders dan dit. Je wijzen waar je moet zijn. Het is nooit verder dan één paadje, ofwel één gedachte bij je vandaan. Hoezeer je ook denkt verdwaald te zijn in een situatie, een probleem, in je onzekerheid, angst of depressie; waar je moet zijn ligt om de hoek. Het is je thuis, je welzijn, je tevredenheid, je rust, je wijsheid, je ware natuur.

En net als de jongeman in dit verhaal, weet je daarvandaan altijd zelf de weg wel (door het leven).