Een (groot) inzicht in de rol van het denken in de menselijke ervaring brengt zonder uitzondering een gevoel van luchthartigheid, gemak en helderheid. Heerlijk als dat zich afspeelt. Er wordt vaak hard bij gelachen of juist gehuild van opluchting. Het leven ziet er in dat moment even compleet anders uit. Eenvoudig.
Het is heel interessant om te zien wat er vervolgens (vaak) gebeurt. In plaats van lekker te genieten van het inzicht en ontspannen in dat gevoel te blijven hangen (waardoor meer en dieper inzicht onvermijdelijk is) komen er weer onzekere gedachten op. Die vermommen zich bijvoorbeeld als: ‘zo makkelijk kan het niet zijn’. Of: ‘dit zie ik hier en nu wel, maar als ik morgen weer aan het werk ga, vergeet ik het vast.’ ‘Maar hoe zit het dan met dat ene, moeilijke onderwerp?’ Of zelfs: ‘ik verdien het niet om zomaar gelukkig te zijn’.
Ik vergelijk dat graag met (eindelijk) de uitgang van een doolhof vinden en vervolgens, in plaats van te genieten en in vrijheid verder te lopen, bij de uitgang te blijven dralen. Je daar staan afvragen hoe het nu kan dat je zo lang op zoek bent geweest. Bang zijn dat je straks weer verdwaalt.
Daarmee stap je eigenlijk onmiddellijk weer terug in het doolhof van het oude denken. Ook jammer. Want het leven IS eenvoudig, oplossingen ZIJN makkelijk te vinden als je weet waar je moet zoeken en je MAG volop genieten van de vrijheid die je dan ervaart.
